*เกเร*

ว. ไม่เอางานเอาการ, ไม่เอาเรื่องเอาราว.

ว. ไม่ตรงไปตรงมา.

เกะกะ, เกเร

(-มะเหฺรก) ว. เกเร.

ประพฤติเป็นพาลเกเร เช่น คนเกะกะ.

โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, วัวเขาเกก ก็ว่า.

ว. เอะอะเอ็ดอึงเป็นทำนองเกะกะเกเร เช่น พูดจาโฉงเฉง.

ก. เอ็ดอึงเป็นทำนองเกะกะเกเร.

ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล.

น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด.

ว. เกเร, เกะกะ

ก. ประพฤติเป็นพาลเกเร ทำให้เดือดร้อน เช่น เขาเที่ยวระรานชาวบ้าน, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกะกะ เป็น เกะกะระราน.

โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, ควายเขาเกก ก็ว่า.

ว. โกงเกะกะเกเร, เป็นพาล.

น. ช้างใหญ่ที่มีงาข้างเดียว, ช้างตัวผู้ที่มีนิสัยเกเร, เด็กผู้ชายที่มีนิสัยเกเร.