*ประหม่า*

ก. สะทกสะท้าน, พรั่นใจ.

ว. งง, ชะงัก, ประหม่า, เช่น นอนกระชงใจคราง ครั่นแค้น (นิ. ตรัง).

ก. ประหม่า, สะทกสะท้าน, พรั่นใจ, เช่น กระมลบ้ากระหม่ามะเมอ (สมุทรโฆษ).

ว. อึกอัก, อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า.

ว. ตัวสั่น, มีอาการประหม่าตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก.

ก. แสดงอาการลิงโลดเพราะดีใจหรือแปลกใจ, มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.

ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า

ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.

ความประหม่า, ความขวยเขิน