มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ disgrace | (n) ความเสื่อมเสีย, See also: ความอัปยศ, การขายหน้า, ความน่าอดสู, Syn. dishonor, discredit, disrepute, infamy, Ant. grace, honor | disgrace | (vt) ทำให้เสื่อมเสีย, See also: ทำให้เสียหาย, ทำให้อับอาย, ทำให้เสียชื่อเสียง, ทำให้อัปยศ, Syn. dishonor, discredit, shame, scandalize, Ant. honor | disgrace | (n) สิ่งน่าอับอาย, See also: เรื่องอัปยศ, เรื่องน่าอับอาย, Syn. insult, indignity, Ant. honor | disgraceful | (adj) น่าอับอาย, See also: น่าขายหน้า, เสื่อมเสียชื่อเสียง, Syn. shameful, dishonorable | disgracefully | (adv) อย่างน่าอับอาย, See also: อย่างเสื่อมเสียชื่อเสียง, Syn. shamefully |
| disgrace | (ดิสเกรส') n. การเสียหน้า, ความเสื่อมเสีย, การถอดถอนยศฐาบรรดาศักดิ์, ความอัปยศอดสู vt. ทำให้เสียหน้า, ทำให้ขายหน้า, ทำให้เสื่อมเสีย., See also: disgracer n., Syn. shame, dishonour, Ant. honour, credit | disgraceful | (ดิสเกรส'ฟูล) adj. น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศอดสู, เสียหน้า, เสื่อมเสีย, Syn. disreputable |
| disgrace | (n) ความอัปยศอดสู, ความอับอาย, ความเสื่อมเสีย, ความขายหน้า | disgrace | (vt) ทำให้ขายหน้า, ทำให้อับอาย, ทำให้เสียหน้า, ทำให้เสื่อมเสีย | disgraceful | (adj) น่าอาย, น่าขายหน้า, น่าอัปยศอดสู, เสียหน้า |
|
| | | อัปยศอดสู | (v) disgrace, See also: lose fame, lose face, humiliate, embarrass, dishonour, Syn. อับอายขายหน้า, เสื่อมเสีย, Example: เขาต้องอัปยศอดสูเพราะพฤติกรรมคอรัปชั่นได้ถูกเปิดเผยสู่สาธารณะชน, Thai Definition: เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอายขายหน้า | ขายหน้าขายตา | (v) feel ashamed, See also: disgrace, Syn. ขายหน้า, อับอาย, อับอายขายหน้า, Example: ลูกชายของเขาทำให้พ่อแม่ต้องขายหน้าขายตาญาติๆ ทุกคน, Thai Definition: รู้สึกอับอายอย่างที่ไม่กล้าสู้หน้าใครๆ | ขายหน้า | (v) disgrace, See also: shame, feel ashamed, Syn. อับอาย, เสียหน้า, ขายหน้าขายตา, Example: หล่อนต้องขายหน้าเพื่อนเพราะเขามักจะแสดงกิริยาไม่เรียบร้อยต่อหน้าเพื่อนๆ, Thai Definition: รู้สึกอับอายอย่างที่ไม่กล้าสู้หน้าใครๆ | ความอัปยศ | (n) dishonour, See also: disgrace, ignominy, shamefulness, opprobrium, Syn. ความเสื่อมเสีย, ความไร้ยศ, ความเสื่อมชื่อเสียง, ความอับอายขายหน้า, Example: ขอให้ใช้อำนาจเพื่อสร้างเกียรติยศเกียรติศักดิ์อย่าใช้อำนาจไปเพื่อสร้างความอัปยศ | ความเสื่อมเสีย | (n) disgrace, See also: ignominy, dishonour, discredit, Syn. ความเสียหาย, Example: ทุกวันนี้มีพระภิกษุจำนวนมากประพฤติผิดพระธรรมวินัยก่อให้เกิดความเสื่อมเสียทางศีลธรรม | อุจาด | (adj) disgraceful, See also: ugly, Syn. น่าเกลียด, น่าอาย, Example: ภาพที่เห็นเป็นภาพอุจาดตาสิ้นดี | อัปยศ | (adv) disgracefully, See also: ignominiously, Syn. อับอาย, ขายหน้า, เสื่อมเสีย, อดสู, Example: คลินตันจะไม่มีวันต้องลาออกจากตำแหน่งไปอย่างอัปยศ เพื่อหนีกระบวนการอิมพีชเมนต์, Thai Definition: เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอาย | เสียแต้ม | (v) shame, See also: disgrace, Syn. ขายหน้า, เสียความนิยม, Example: ผู้อำนวยการโครงการกำลังเดือดาลเพราะต้องเสียแต้มในการสร้างความนิยมของลูกค้าเนื่องจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของลูกน้อง | ทำลายเกียรติ | (v) discredit, See also: disgrace, Ant. มีเกียรติ, Thai Definition: ทำให้เกียรติหมดไป | น่าอับอาย | (adj) disgraceful, See also: shameful, dishonorable, Syn. น่าอดสู, น่าขายหน้า, น่าอาย, Ant. น่าชื่นชม, น่ายินดี, Example: วัยรุ่นคิดว่า การเปลี่ยนแปลงในร่างกายเป็นเรื่องน่าอับอาย |
| อับอายขายหน้า | [ap-āi khāinā] (v, exp) EN: be disgraceful ; be shameful ; be ashamed FR: être déshonoré | อัปยศ | [appayot] (n) EN: shame ; disgrace ; dishonour ; ignomity FR: honte [ f ] | อัปยศ | [appayot] (adj) EN: defamed ; shameful ; disgraceful ; ignominious FR: ignoble ; honteux | อัปยศ | [appayot] (adv) EN: disgracefully ; ignominiously | อัปยศอดสู | [appayot otsū] (v) EN: shame ; disgrace ; lose fame ; lose face ; humiliate ; embarrass ; dishonour | บัดสี | [batsī] (adj) EN: shameful ; disgraceful ; ignominious ; ashamed FR: honteux ; ignoble | ฉีกหน้า | [chīknā] (v) EN: humiliate : mortify ; insult ; disgrace ; shame ; turn against FR: humilier | ขายหน้า | [khāinā] (v) EN: lose face ; suffer shame ; disgrace ; shame ; feel ashamed FR: perdre la face | ความเสื่อมเสีย | [khwām seūamsīa] (n) EN: disgrace ; ignominy ; dishonour ; discredit | หมิ่น | [min] (v) EN: insult ; humiliate ; dishonor ; disgrace FR: diffamer ; insulter ; humilier |
| | | disgraceful | (adj) giving offense to moral sensibilities and injurious to reputation; ; - Thackeray, Syn. scandalous, shameful, shocking | disgracefully | (adv) in a dishonorable manner or to a dishonorable degree, Syn. discreditably, ignominiously, ingloriously, dishonorably, shamefully, dishonourably | discredit | (v) damage the reputation of, Syn. disgrace | dishonor | (v) bring shame or dishonor upon, Syn. shame, dishonour, attaint, disgrace, Ant. honor | shame | (n) a state of dishonor, Syn. ignominy, disgrace |
| Disgrace | v. t. [ imp. & p. p. Disgraced p. pr. & vb. n. Disgracing ] [ Cf. F. disgracier. See Disgrace, n. ] 1. To put out of favor; to dismiss with dishonor. [ 1913 Webster ] Flatterers of the disgraced minister. Macaulay. [ 1913 Webster ] Pitt had been disgraced and the old Duke of Newcastle dismissed. J. Morley. [ 1913 Webster ] 2. To do disfavor to; to bring reproach or shame upon; to dishonor; to treat or cover with ignominy; to lower in estimation. [ 1913 Webster ] Shall heap with honors him they now disgrace. Pope. [ 1913 Webster ] His ignorance disgraced him. Johnson. [ 1913 Webster ] 3. To treat discourteously; to upbraid; to revile. [ 1913 Webster ] The goddess wroth gan foully her disgrace. Spenser. Syn. -- To degrade; humble; humiliate; abase; disparage; defame; dishonor; debase. [ 1913 Webster ] | Disgrace | n. [ F. disgrâce; pref. dis- (L. dis-) + grâce. See Grace. ] 1. The condition of being out of favor; loss of favor, regard, or respect. [ 1913 Webster ] Macduff lives in disgrace. Shak. [ 1913 Webster ] 2. The state of being dishonored, or covered with shame; dishonor; shame; ignominy. [ 1913 Webster ] To tumble down thy husband and thyself From top of honor to disgrace's feet? Shak. [ 1913 Webster ] 3. That which brings dishonor; cause of shame or reproach; great discredit; as, vice is a disgrace to a rational being. [ 1913 Webster ] 4. An act of unkindness; a disfavor. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] The interchange continually of favors and disgraces. Bacon. Syn. -- Disfavor; disesteem; opprobrium; reproach; discredit; disparagement; dishonor; shame; infamy; ignominy; humiliation. [ 1913 Webster ] | disgraced | adj. suffering shame or dishonor. Syn. -- discredited, dishonored, shamed. [ WordNet 1.5 ] | Disgraceful | a. Bringing disgrace; causing shame; shameful; dishonorable; unbecoming; as, profaneness is disgraceful to a man. -- Dis*grace"ful*ly, adv. -- Dis*grace"ful*ness, n. [ 1913 Webster ] The Senate have cast you forth disgracefully. B. Jonson. [ 1913 Webster ] | Disgracer | n. One who disgraces. [ 1913 Webster ] |
| 耻辱 | [chǐ rǔ, ㄔˇ ㄖㄨˇ, 耻 辱 / 恥 辱] disgrace; shame; humiliation #14,589 [Add to Longdo] | 辱 | [rǔ, ㄖㄨˇ, 辱] disgrace; insult #17,174 [Add to Longdo] | 谪 | [zhé, ㄓㄜˊ, 谪 / 謫] disgrace (an official); find fault #64,637 [Add to Longdo] | 没水平 | [méi shuǐ píng, ㄇㄟˊ ㄕㄨㄟˇ ㄆㄧㄥˊ, 没 水 平 / 沒 水 平] disgraceful; poor quality; sub-standard [Add to Longdo] |
| | 傷(P);疵;瑕;創 | [きず, kizu] (n) (1) wound; injury; cut; gash; bruise; scratch; scrape; scar; (2) chip; crack; scratch; nick; (3) (See 玉に疵) flaw; defect; weakness; weak point; (4) stain (on one's reputation); disgrace; dishonor; dishonour; (5) (See 心の傷) (emotional) hurt; hurt feelings; (P) #5,907 [Add to Longdo] | 汚れ;穢れ | [けがれ, kegare] (n) uncleanness; impurity; disgrace #14,745 [Add to Longdo] | おめおめ | [omeome] (adv-to) (1) (on-mim) shamelessly; acting brazenly unaffected; (2) being resigned to (disgrace) [Add to Longdo] | 位牌を汚す | [いはいをけがす, ihaiwokegasu] (exp, v5s) to disgrace one's ancestors; to tarnish the honour of one's ancestors [Add to Longdo] | 汚し | [よごし, yogoshi] (n-suf, n) (1) { food } soiling; polluting; being dirty; (2) shame; disgrace; dishonor; dishonour; (n) (3) chopped fish, shellfish or vegetables, dressed with (miso or other) sauce [Add to Longdo] | 汚す(P);穢す | [よごす(汚す)(P);けがす, yogosu ( yogosu )(P); kegasu] (v5s, vt) (1) to pollute; to contaminate; to soil; to make dirty; to stain; (2) (esp. けがす) to disgrace; to dishonour; to dishonor; to defile; (P) [Add to Longdo] | 汚辱 | [おじょく, ojoku] (n) disgrace; humiliation; insult [Add to Longdo] | 汚点 | [おてん, oten] (n) stain; blot; flaw; disgrace; (P) [Add to Longdo] | 顔に泥を塗る | [かおにどろをぬる, kaonidorowonuru] (exp, v5r) to bring disgrace (dishonor, dishonour) on; to fling mud at; to put to shame [Add to Longdo] | 顔汚し | [かおよごし, kaoyogoshi] (n) a disgrace or dishonor (dishonour) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |