มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ discredit | (n) ความเสื่อมเสีย, See also: การสูญเสียชื่อเสียง, Syn. disesteem, disrepute, Ant. grace | discredit | (vt) ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, See also: ทำลายชื่อเสียง, Syn. dishonor, disgrace, scandalize, Ant. honor | discreditable | (adj) ที่เสื่อมเสีย, See also: ที่ขายหน้า |
|
| discredit | (ดิส'เครดิท) vt. ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, ทำให้สูญเสียความเชื่อถือ, ทำให้ขายหน้า, ทำให้ไม่เชื่อ. n. ความไม่เชื่อถือ, การสูญเสียชื่อเสียง, สิ่งที่ทำให้เสียชื่อ, Syn. disparage, slur | discreditable | (ดิสเคร'ดิททะเบิล) adj. ไม่น่าเชื่อถือ, เสียหน้า, น่าขายหน้า |
|
| discredit | (n) ความไม่เชื่อถือ, ความอัปยศ, ความขายหน้า, การเสียชื่อเสียง | discredit | (vt) ทำให้ไม่เชื่อถือ, ทำให้ขายหน้า, ทำให้เสียชื่อเสียง | discreditable | (adj) น่าอดสู, น่าขายหน้า, ไม่น่าเชื่อ, เสียหน้า |
| | เสียราศี | (v) discredit, See also: disparage, disgrace, tarnish, undermine, Syn. เสียสง่า, เสียศักดิ์ศรี, เสื่อมราศี, Example: หากการกระทำใดที่กระทำแล้วทำให้เสียราศี ให้โทษ ผู้มีสติก็ควรยับยั้งการกระทำนั้น | ทำลายเกียรติ | (v) discredit, See also: disgrace, Ant. มีเกียรติ, Thai Definition: ทำให้เกียรติหมดไป |
| | | | Discredit | n. [ Cf. F. discrédit. ] 1. The act of discrediting or disbelieving, or the state of being discredited or disbelieved; as, later accounts have brought the story into discredit. [ 1913 Webster ] 2. Hence, some degree of dishonor or disesteem; ill repute; reproach; -- applied to persons or things. [ 1913 Webster ] It is the duty of every Christian to be concerned for the reputation or discredit his life may bring on his profession. Rogers. Syn. -- Disesteem; disrepute; dishonor; disgrace; ignominy; scandal; disbelief; distrust. [ 1913 Webster ] | Discredit | v. t. [ imp. & p. p. Discredited; p. pr. & vb. n. Discrediting. ] [ Cf. F. discréditer. ] 1. To refuse credence to; not to accept as true; to disbelieve; as, the report is discredited. [ 1913 Webster ] 2. To deprive of credibility; to destroy confidence or trust in; to cause disbelief in the accuracy or authority of. [ 1913 Webster ] An occasion might be given to the . . . papists of discrediting our common English Bible. Strype. [ 1913 Webster ] 2. To deprive of credit or good repute; to bring reproach upon; to make less reputable; to disgrace. [ 1913 Webster ] He. . . least discredits his travels who returns the same man he went. Sir H. Wotton. [ 1913 Webster ] | discreditable | a. Not creditable; injurious to reputation; disgraceful; disreputable. -- Dis*cred"it*a*bly, adv. [1913 Webster] | discredited | adj. 1. being brought into disrepute; as, a discredited politician. Syn. -- damaged. [ WordNet 1.5 ] 2. suffering shame. Syn. -- disgraced, dishonored, shamed. [ WordNet 1.5 ] 3. having been shown to be incorrect; as, a discredited theory or policy. [ PJC ] | discreditor | n. One who discredits. [ 1913 Webster ] |
| 不信 | [ふしん, fushin] (n, adj-no) unfaithfulness; insincerity; perfidy; mistrust; distrust; discredit; (P) #14,176 [Add to Longdo] | 感応遺伝 | [かんのういでん, kannouiden] (n) telegony; influence of a previous sire on the offspring of a female with a later sire (discredited theory of heredity) [Add to Longdo] | 失態(P);失体 | [しったい, shittai] (n) mismanagement; fault; error; failure; disgrace; discredit; (P) [Add to Longdo] | 不信用 | [ふしんよう, fushinyou] (n) distrust; discredit [Add to Longdo] | 覆る | [くつがえる, kutsugaeru] (v5r, vi) (1) to topple over; to be overturned; to capsize; (2) to be overruled; to be reversed; to be discredited; (P) [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | | |