แปลศัพท์
PopThai
dropdown
US
premium
37 ผลลัพธ์ สำหรับ 

re-prove

 ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: -re-prove-, *re-prove*
ค้นหาอัตโนมัติโดยใช้reprove
Hope Dictionary
(รีพรูฟว') vt., vi. พิสูจน์อีก
(รีพรูฟว') vt., vi. กล่าวคำตำหนิ, ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ดุ, ประณาม, แสดงความไม่เห็นด้วยSee Also:reprover n.Syn.censureAnt.praise
NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
(vt)ตำหนิSee Also:ดุด่า, ว่ากล่าวSyn.blame, curse, rebuke
(phrv)ด่าว่ารุนแรงSee Also:ประณามSyn.tell off
Hope Dictionary
(รีพรูฟว') vt., vi. กล่าวคำตำหนิ, ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ดุ, ประณาม, แสดงความไม่เห็นด้วยSee Also:reprover n.Syn.censureAnt.praise
Nontri Dictionary
(vt)ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ประณาม
NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)
(v)reproveSee Also:rebuke, reprimand, censure, admonish, condemn, reproach, scoldSyn.ติเตียน, ติ, ว่าขานAnt.ชมเชยExample:เด็กพวกนี้ถูกพ่อแม่ว่ากล่าวเป็นประจำเพราะมีปัญหาเรื่องความประพฤติThai Definition:พูดให้เห็นข้อบกพร่อง
(v)reprimandSee Also:reprove, rebuke, censure, admonish, condemn, reproach, scoldSyn.ต่อว่าAnt.ชมเชยExample:ไม่ว่าญาติพี่น้องจะว่าขานอย่างไร เขาก็ยืนยันจะทำงานนี้ต่อไปThai Definition:พูดให้เห็นข้อบกพร่อง
(v)reproveSee Also:reprimand, rebuke, berate, censure, blame, condemn, scoldSyn.ดุด่า, ว่ากล่าวAnt.ชมเชยExample:ผมถูกเพื่อนสวดเพราะมาช้าNotes:(ปาก)
(v)blameSee Also:reprove, express disapproval, censureSyn.ตำหนิ, ติ, กล่าวโทษ, ครหา, ตำหนิติเตียนAnt.ชมเชย, ยกย่องExample:อาจารย์ติเตียนเรื่องความสะเพร่าในการทำงานของนักเรียนThai Definition:ยกสิ่งไม่ดีขึ้นพูดเพื่อตำหนิ
Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
[børiphāt] (v) EN: criticize ; condemn ; revile ; reprove ; censure  FR: critiquer ; condamner
[dā] (v) EN: condemn ; rebuke ; criticize ; reprove ; scold ; attack ; revile  FR: critiquer ; réprouver ; condamner
[dāthø] (v) EN: revile ; condemn ; rebuke ; reprove ; hurl ; curse  FR: gronder ; réprimander
[du] (v) EN: blame ; censure ; scold ; reproach ; reprove ; reprimand ; rebuke ; admonish ; castigate  FR: reprocher ; réprimander
[khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke  FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.)
[sūat] (v) EN: reprove ; rebuke
[takteūoen] (v) EN: warn ; caution ; exort ; counsel ; advise ; remind ; admonish ; reprimand ; reprove ; rebuke ; reproach  FR: prévenir ; mettre en garde ; conseiller ; recommander ; exhorter
[tamni] (v) EN: blame ; reprove ; reprimand ; reproach ; criticise  FR: blâmer ; réprimander
[tatphø] (v) EN: take to task ; reprove ; complain ; reproach ; express one's resentment
[titīen] (v) EN: blame ; reprove ; express disapproval ; censure ; criticize ; review ; discuss both good and bad points  FR: critiquer ; analyser ; peser le pour et le contre
Collaborative International Dictionary (GCIDE)

v. t. [ imp. & p. p. Reproved p. pr. & vb. n. Reproving. ] [ F. réprouver, OF. reprover, fr. L. reprobare. See Reprieve, Reprobate, and cf. Reproof. ] 1. To convince. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

When he is come, he will reprove the world of sin, and of righteousness, and of judgment. John xvi. 9. [ 1913 Webster ]

2. To disprove; to refute. [ Obs. ] [ 1913 Webster ]

Reprove my allegation, if you can. Shak. [ 1913 Webster ]

3. To chide to the face as blameworthy; to accuse as guilty; to censure. [ 1913 Webster ]

What if thy son [ 1913 Webster ]

Prove disobedient, and, reproved, retort,
“Wherefore didst thou beget me?” Milton. [ 1913 Webster ]

4. To express disapprobation of; as, to reprove faults. [ 1913 Webster ]

He neither reproved the ordinance of John, neither plainly condemned the fastings of the other men. Udall. [ 1913 Webster ]

Syn. -- To reprehend; chide; rebuke; scold; blame censure. -- Reprove, Rebuke, Reprimand. These words all signufy the expression of disapprobation. To reprove implies greater calmness and self-possession. To rebuke implies a more excited and personal feeling. A reproof may be administered long after the offience is committed, and is usually intended for the reformation of the offender; a rebuke is commonly given at the moment of the wrong, and is administered by way of punishment and condemnation. A reprimand proceeds from a person invested with authority, and is a formal and offiscial act. A child is reproved for his faults, and rebuked for his impudence. A military officer is reprimanded for neglect or violation of duty. [ 1913 Webster ]

n. One who, or that which, reproves. [ 1913 Webster ]

EDICT JP-EN Dictionary
[kora](conj, int) (1) interjection meant to scold or reprove someone; hey!; (2) interjection to call out to someone; hey![Add to Longdo]
[きっせき, kisseki](n, vs) (obsc) reproach; reprove; reprimand[Add to Longdo]
[しかられる, shikarareru](v1) to be scolded; to be reproved[Add to Longdo]
[たしなめる, tashinameru](v1, vt) (uk) to chide; to rebuke; to reprove[Add to Longdo]
เพิ่มคำศัพท์
add
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ