มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | vengeance | (เวน'เจินซฺ) n. การแก้แค้น,
การล้างแค้น,
การพยายาม,
โอกาสแก้แค้น,
ความต้องการแก้แค้น,
การทำให้บาดเจ็บ,
with a vengence รุนแรง ด้วยกำลัง, Syn. revenge, wrath, fury -A.mercy, pity, tolerance |
| | vengeance | (n) การแก้แค้น,
การล้างแค้น,
ความพยาบาท |
| | | | การแก้แค้น | (n) vengeance, See also: requital, retaliation, Example: การพยาบาทนำมาซึ่งการแก้แค้น | | ความพยาบาท | (n) revenge, See also: vengeance, vengefulness, malice, vindictiveness, vendetta, Syn. ความอาฆาต, ความแค้น, การปองร้าย, Ant. การให้อภัย, Example: ความพยาบาทระหว่างสองตระกูลนี้สืบเนื่องกันมาเกือบหนึ่งศตวรรษ, Thai Definition: การผูกใจเจ็บและอยากแก้แค้น |
| | แก้แค้น | [kaēkhaēn] (v) EN: revenge ; get even with ; take vengeance on ; avenge ; vindicate FR: venger ; se venger | | แก้มือ | [kaēmeū] (v) EN: ask for a return match ; get even with ; avenge ; vindicate ; take vengeance on ; revenge | | แก้เผ็ด | [kaēphet] (v) EN: revenge ; avenge ; get even with ; vindicate ; retaliate ; take vengeance on ; pay back FR: se venger ; user de représailles | | การแก้แค้น | [kān kaēkhaēn] (n) EN: vengeance ; requital ; retaliation ; revenge FR: vengeance [
f
] ; revanche [
f
] | | การแก้เผ็ด | [kān kaēphet] (n) EN: revenge FR: vengeance [
f
] | | ล้างแค้น | [lāngkhaēn] (v) EN: avenge ; wreak vengeance | | พยาบาท | [phayābāt] (v) EN: be vengeful ; be vindictive ; harbour thought of revenge/of vindication ; be bent on revenge FR: vouloir se venger ; être vindicatif ; manisfester un esprit de vengeance ; avoir de la rancune (contre) ; avoir de l'inimitié pour/contre | | ประชด | [prachot] (adv) EN: with a vengeance | | เวร | [wēn] (n) EN: revenge ; vengeance FR: revanche [
f
] |
| | | | |
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Vengeance \Venge"ance\, n. [F. vengeance, fr. venger to avenge,
L. vindicare to lay claim to, defend, avenge, fr. vindex a
claimant, defender, avenger, the first part of which is of
uncertain origin, and the last part akin to dicere to say.
See {Diction}, and cf. {Avenge}, {Revenge}, {Vindicate}.]
1. Punishment inflicted in return for an injury or an
offense; retribution; -- often, in a bad sense, passionate
or unrestrained revenge.
[1913 Webster]
To me belongeth vengeance and recompense. --Deut.
xxxii. 35.
[1913 Webster]
To execute fierce vengeance on his foes. --Milton.
[1913 Webster]
2. Harm; mischief. [Obs.] --Shak.
[1913 Webster]
{What a vengeance}, or {What the vengeance}, what! --
emphatically. [Obs.] "But what a vengeance makes thee
fly!" --Hudibras. "What the vengeance! Could he not speak
'em fair?" --Shak.
{With a vengeance},
(a) with great violence; as, to strike with a vengeance.
[Colloq.]
(b) with even greater intensity; as, to return one's
insult with a vengeance.
[1913 Webster + PJC]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
vengeance
n 1: the act of taking revenge (harming someone in retaliation
for something harmful that they have done) especially in
the next life; "Vengeance is mine; I will repay, saith the
Lord"--Romans 12:19; "For vengeance I would do nothing.
This nation is too great to look for mere revenge"--James
Garfield; "he swore vengeance on the man who betrayed him";
"the swiftness of divine retribution" [syn: {vengeance},
{retribution}, {payback}]
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
