(ดิสเรพ'ยะทะเบิล) adj. ซึ่งมีชื่อเสียงที่ไม่ดี, ฉาวโฉ่, ไม่น่าไว้วางใจ, มอซอ, สกปรก, See Also:disreputability n. ดูdisreputable
(ดิสริพิวทฺ') n. ชื่อเสียงในทางเลว, ความฉาวโฉ่, ความไม่น่าเชื่อ, ความเสียชื่อเสียง
(เฟล'เกรินทฺ) adj. เด่นชัด, โจ่งแจ้ง, โต้ง ๆ , ฉาวโฉ่, ลุกไหม้, เผาไหม้., See Also:flagrancy, flagrance, flagrantness n. flagrantly adv.
(สแคน'เดิล) n., vt. (ทำให้เป็น) เรื่องอื้อฉาว, เรื่องฉาวโฉ่, เรื่องอัปยศอดสู, เรื่องน่าอาย, การนินทาป้ายร้าย., Syn.disgrace, shame
(สแคน'ดะเลิส) adj. น่าอาย, น่าอัปยศ, อดสู, ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง, อื้อฉาว, ฉาวโฉ่., See Also:scandalousness n., Syn.disgraceful, odious
(สเคล'ลิเทิน) n. โครงกระดูก, กระ-ดูกทั้งหมดของสัตว์ที่ก่อเป็นโครงขึ้น, คนที่ผอมมาก, สัตว์ที่ผอมมาก, โครงค้ำ, โครงร่าง, -Phr. (skeleton in the closet เรื่องฉาวโฉ่ภายในหรือภายในบ้านความลับที่น่าอับอาย) adj. เกี่ยวกับโครงกระดูก, คล้ายโครงกระดูก
(สทิง'คิง) adj. มีกลิ่นเหม็น, ส่งกลิ่นเหม็น, ฉาวโฉ่, น่ารังเกียจ, เลวทราม. -stinkingness n., Syn.foul-smelling, offending