มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | prerogative | (พรีรอก'กะทิฟว) n. สิทธิพิเศษ,
อภิสิทธิ์,
บุริมสิทธ adj. มีสิทธิดังกล่าว, Syn. privilege |
| | | prerogative | อำนาจพิเศษ,
พระราชอำนาจ [รัฐศาสตร์
๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | prerogative | อำนาจพิเศษ,
พระราชอำนาจ [นิติศาสตร์
๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | อภิสิทธิ์ | (n) privilege, See also: prerogative, Syn. สิทธิพิเศษ, Example: ในการค้า ทุกคนควรมีสิทธิ์เท่ากัน ไม่ควรมีใครได้อภิสิทธิ์, Thai Definition: สิทธินอกเหนือขอบเขต,
สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้,
สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| | |
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Prerogative \Pre*rog"a*tive\, n. [F. pr['e]rogative, from L.
praerogativa precedence in voting, preference, privilege, fr.
praerogativus that is asked before others for his opinion,
that votes before or first, fr. praerogare to ask before
another; prae before + rogare to ask. See {Rogation}.]
[1913 Webster]
1. An exclusive or peculiar privilege; prior and indefeasible
right; fundamental and essential possession; -- used
generally of an official and hereditary right which may be
asserted without question, and for the exercise of which
there is no responsibility or accountability as to the
fact and the manner of its exercise.
[1913 Webster]
The two faculties that are the prerogative of man --
the powers of abstraction and imagination. --I.
Taylor.
[1913 Webster]
An unconstitutional exercise of his prerogative.
--Macaulay.
[1913 Webster]
2. Precedence; pre["e]minence; first rank. [Obs.]
[1913 Webster]
Then give me leave to have prerogative. --Shak.
[1913 Webster]
Note: The term came into general use in the conflicts between
the Crown and Parliaments of Great Britain, especially
in the time of the Stuarts.
[1913 Webster]
{Prerogative Court} (Eng. Law), a court which formerly had
authority in the matter of wills and administrations,
where the deceased left bona notabilia, or effects of the
value of five pounds, in two or more different dioceses.
--Blackstone.
{Prerogative office}, the office in which wills proved in the
Prerogative Court were registered.
[1913 Webster]
Syn: Privilege; right. See {Privilege}.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
prerogative
n 1: a right reserved exclusively by a particular person or
group (especially a hereditary or official right);
"suffrage was the prerogative of white adult males" [syn:
{prerogative}, {privilege}, {perquisite}, {exclusive
right}]
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
