*ตะบอง*

น. ตะบองอาญาสิทธิ์ สำหรับแพทย์หลวงถือไปเก็บสมุนไพรได้ในที่เรือกสวนส่วนบุคคล เพื่อทำยาของหลวง.

น. ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์, กระบองกัน ก็ว่า.

น. ใบตาลที่ขมวดปลายคล้ายรูปหัวนก ลงอักขระตามยาวของใบ เป็นเครื่องรางของขลังสำหรับใช้ในพิธีตรุษและโกนจุก, กระบองเพชร ก็เรียก.

<i>ดู กระบองเพชร ๒</i>.

น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เกิดแก่ทารกแรกเกิดจนถึงอายุ ๑๒ เดือน, กระบองราหู ละบองราหู หรือ ลำบองราหู ก็เรียก.

<i>ดู ตะบองกัน</i>.

น. ใบตาลที่ขมวดปลายคล้ายรูปหัวนก ลงอักขระตามยาวของใบ เป็นเครื่องรางของขลังสำหรับใช้ในพิธีตรุษและโกนจุก, ตะบองเพชร ก็เรียก.

น. ชื่อไม้พุ่มชนิด <i> Cereus</i><i> hexagonus</i> (L.) Mill. ในวงศ์ Cactaceae ลำต้นสูง ๓-๕ เมตร ลำต้นและกิ่งกลม หยักเป็นร่องโดยรอบ มีหนามละเอียด ดอกใหญ่ สีขาว กลิ่นหอม บานกลางคืน มักปลูกเป็นรั้วบ้าน, ตะบองเพชร ก็เรียก, พายัพ เรียก เขียะ หรือ หนามเขียะ.

น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เกิดแก่ทารกแรกเกิดจนถึงอายุ ๑๒ เดือน, ตะบองราหู ละบองราหู หรือ ลำบองราหู ก็เรียก.

(คะทา) น. ตะบอง.

(ตฺระ-) น. ตะบอง เช่น ครั้นพ้นขึ้นมาเปนเปรตถือตระบองเหลกลุกเปนเปลวเพลิง (สามดวง), กระบอง ก็ว่า.

(ละคุด, ละคุน) น. ไม้ตะบอง.

น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เกิดแก่ทารกแรกเกิดจนถึงอายุ ๑๒ เดือน, กระบองราหู ตะบองราหู หรือ ลำบองราหู ก็เรียก.