n. [ F. délivrance, fr. délivrer. ] 1. The act of delivering or freeing from restraint, captivity, peril, and the like; rescue; as, the deliverance of a captive. [ 1913 Webster ]
He hath sent me to heal the broken-hearted, to preach deliverance to the captives. Luke iv. 18. [ 1913 Webster ]
One death or one deliverance we will share. Dryden. [ 1913 Webster ]
☞ In this and in the preceding sense delivery is the word more commonly used. [ 1913 Webster ]
4. The state of being delivered, or freed from restraint. [ 1913 Webster ]
I do desire deliverance from these officers. Shak. [ 1913 Webster ]
5. Anything delivered or communicated; esp., an opinion or decision expressed publicly. [ Scot. ] [ 1913 Webster ]
6. (Metaph.) Any fact or truth which is decisively attested or intuitively known as a psychological or philosophical datum; as, the deliverance of consciousness. [ 1913 Webster ]
(n) the deliverance of the series of 1000 chapters of Wetsondon in Pali, Example: วัดจะจัดสวดคาถาพันราวๆ เดือนสิบเอ็ด, Thai Definition: บทประพันธ์เรื่องมหาเวสสันดรที่แต่งเป็นคาถาภาษาบาลีล้วนๆพันบท เมื่อนำมาเทศน์ให้ครบจึงเรียกว่า เทศน์คาถาพัน
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
