| |
| blow | - พัด: โชย, รำเพย [Lex2]
- สูดจมูก[Lex2]
- เป่า: เป่าลม, พ่นลม [Lex2]
- เป่า (แก้ว)[Lex2]
- ลมแรง (คำไม่เป็นทางการ)[Lex2]
- การเป่า[Lex2]
- ส่งจูบ[Lex2]
- พลาดโอกาส (คำสแลง)[Lex2]
- ระเบิด: ขาด, ไหม้ [Lex2]
- เป่า (เครื่องดนตรี) ให้เกิดเสียง[Lex2]
- ผลาญ (คำสแลง): ใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย [Lex2]
- การตี: การต่อย [Lex2]
- บาน: ทำให้บาน [Lex2]
- (โบล) {blew,blown,blowing,blows} vi. เป่าลม,ทำให้เกิดกระแสลม,ผิวปาก,พ่นลมหายใจ,พ่นน้ำ,คุยโต,ระเบิดออก (ยางรถ) จากไป,วิ่งหน'vt. พัด,เป่าให้เคลื่อนไหว,เป่า (แก้ว) ,ทำให้โกรธ,ทำให้ระเบิด,ทำให้ (ม้า) เหนื่อยหอบ,ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย,ไปจาก -n. ลมแรง,พายุ,การเป่าลม,การต [Hope]
- (n) การตี,การชก,การต่อย,การโจมตี,เสียงพัด [Nontri]
- (vi,vt) พัด,เป่าลม,ผิวปาก,ตี,ชก,ต่อย [Nontri]
- /B L OW1/ [CMU]
- (v) /bl'ɒu/ [OALD]
|
| har | |
|
|
