(อินแฮบ'บิเทินซี, อินแฮบ'บิเทินซฺ) n. สถานที่อยู่อาศัย, ที่อยู่อาศัย, การอยู่อาศัยinhabitant (อินแฮบ'บิเทินทฺ) n. ผู้อยู่อาศัย, สัตว์ที่อยู่อาศัย, ผู้อาศัย, พลเมือง., See also: inhabiter n., Syn. resident
Result from Foreign Dictionaries (1 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Inhabitance \In*hab"it*ance\, Inhabitancy \In*hab"it*an*cy\, n.
1. The act of inhabiting, or the state of being inhabited;
the condition of an inhabitant; residence; occupancy.
[1913 Webster]
Ruins yet resting in the wild moors testify a former
inhabitance. --Carew.
[1913 Webster]
2. (Law) The state of having legal right to claim the
privileges of a recognized inhabitant; especially, the
right to support in case of poverty, acquired by residence
in a town; habitancy.
[1913 Webster]
(อินแฮบ'บิเทินซี,อินแฮบ'บิเทินซฺ) n. สถานที่อยู่อาศัย,ที่อยู่อาศัย,การอยู่อาศัยinhabitant (อินแฮบ'บิเทินทฺ) n. ผู้อยู่อาศัย,สัตว์ที่อยู่อาศัย,ผู้อาศัย,พลเมือง. ###SW. inhabiter n. ###S. resident, [Hope]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
