dispute | (n) การโต้เถียง, See also: ความขัดแย้ง, การโต้แย้ง, การคัดค้าน, การไม่เห็นด้วย, Syn. argument, disagreement, dispute, Ant. support, agree |
dispute | (vt) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree |
dispute | (vi) โต้เถียง, See also: ทะเลาะ, โต้แย้ง, ถกเถียง, คัดค้าน, ขัดคอ, ไม่เห็นด้วย, Syn. challenge, antagonize, argue, Ant. support, agree |
dispute over | (phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง |
dispute with | (phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ |
dispute about | (phrv) ขัดแย้งกันในเรื่อง, See also: โต้เถียงกันในเรื่อง |
dispute against | (phrv) ขัดแย้งกันกับ, See also: โต้เถียงกันกับ |
ข้อพิพาท | (n) dispute, See also: argument, controversy, Syn. กรณีพิพาท, ข้อโต้เถียง, ข้อโต้แย้ง, Example: เมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้น คู่กรณีควรใช้วิธีแก้ปัญหาโดยสันติวิธี, Thai Definition: เรื่องโต้เถียง หรือโต้แย้งกัน |
เถียงคำไม่ตกฟาก | (v) argue incessantly, See also: dispute every word, Syn. เถียงคอเป็นเอ็น, Example: เด็กคนนี้เถียงคำไม่ตกฟาก เป็นเด็กที่ไม่น่ารักเลย, Thai Definition: เถียงไม่หยุด |
วิวาท | (v) dispute, See also: argue, debate, quarrel, squabble, clash, Syn. ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท, Example: สองคนนี้เป็นคู่อริที่เคยวิวาทต่อกันด้วยเรื่องส่วนตัวเมื่อหลายปีก่อน, Thai Definition: ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ |
ปะทะคารม | (v) debate, See also: dispute, quarrel, squabble, argue, Syn. โต้เถียง, โต้คารม, เถียง, Example: เขามีเรื่องระหองระแหงและเคยปะทะคารมกับหัวหน้ามาตลอด |
เถียง | (v) dispute, See also: debate, argue, wrangle, discuss, Syn. แย้ง, โต้แย้ง, ถกเถียง, โต้เถียง, Example: ที่ประชุมยังคงเถียงกันอยู่ว่าโครงการนี้จะมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้มากน้อยเพียงไหน |
พิพาท | (v) dispute, See also: argue, quarrel, discuss, debate, wrangle, Syn. วิวาท, ทะเลาะ, ถกเถียง, ทุ่มเถียง, โต้แย้ง, โต้เถียง, Example: ประเทศไทยกับกัมพูชาพิพาทกันด้วยเรื่องกรรมสิทธิ์เขาพระวิหาร, Thai Definition: โต้เถียงกัน, โต้แย้งกัน, พูดเกี่ยงแย่งกัน |
โต้คารม | (v) argue, See also: dispute, debate, Syn. ปะทะคารม, ประคารม, Example: กว่าจะเข้าวาระที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชน ต้องเสียเวลาโต้คารมคารมระหว่างส.ส.พรรคฝ่ายค้านและส.ส.พรรครัฐบาล 2 ชั่วโมง, Thai Definition: พูดโต้ตอบกันไปมาด้วยถ้อยคำลึกซึ้ง |
ถกเถียง | (v) dispute, Syn. โต้เถียง, โต้แย้ง, Example: คนงานก่อสร้างกลุ่มของทอนรวมหัวกันที่ร้านข้าวเหนียวส้มตำ ถกเถียงกันเรื่องที่ตั้งและขนาดของไร่, Thai Definition: ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน |
การโต้เถียง | (n) controversy, See also: dispute, disputation, debate, argument, discussion, Syn. การถกเถียง, การเถียง, การโต้แย้ง, Example: การโต้เถียงกันของผู้ใหญ่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆ |
การวิวาท | (n) dispute, See also: controversy, argument, quarrel, contention, brawl, wrangle, squabble, Syn. การทะเลาะวิวาท, การทะเลาะ, การโต้เถียง, Example: การวิวาทกันของนักเรียนช่างกลสร้างความเดือดร้อนแก่ประชาชนทั่วไปเป็นอันมาก |
การทะเลาะ | [kān thalǿ] (n) EN: quarrel ; squabble ; bicker ; wrangle ; dispute FR: querelle [ f ] ; dispute [ f ] |
การโต้เถียง | [kān tōthīeng] (n) EN: controversy ; dispute ; disputation ; debate ; argument ; discussion ; exchange FR: discussion [ f ] |
การโต้เถียงกัน | [kān tōthīeng kan] (n, exp) FR: dispute [ f ] |
กรณีพิพาท | [karanī phiphāt] (n, exp) EN: conflict ; fight ; battle ; dispute ; quarrel ; controversy ; matter of controversy ; subject of litigation ; collision FR: conflit [ m ] |
กรณีพิพาทระหว่างประเทศ | [karanī phiphāt rawāng prathēt] (n, exp) EN: international legal dispute |
แข่ง | [khaeng] (v) EN: compete ; contest ; vie ; race ; content ; match FR: rivaliser ; concourir ; disputer une compétition ; jouer |
ค้าน | [khān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; contradict ; dispute ; dissent FR: protester ; s'opposer ; contrarier ; objecter |
คัดค้าน | [khatkhān] (v) EN: oppose ; object ; disagree ; protest ; reject ; dissuade ; dispute ; ban FR: s'opposer ; être en désaccord ; protester ; contester ; contredire |
ข้อขัดแย้ง | [khø khatyaēng] (n, exp) EN: matter in contention ; point of contention ; matter in dispute ; disagreement |
ของกลาง | [khøngklāng] (n) EN: property in dispute ; common property in dispute ; stolen property ; corpus deficit |
Dispute | v. t. 1. To make a subject of disputation; to argue pro and con; to discuss. [ 1913 Webster ] The rest I reserve it be disputed how the magistrate is to do herein. Milton. [ 1913 Webster ] 2. To oppose by argument or assertion; to attempt to overthrow; to controvert; to express dissent or opposition to; to call in question; to deny the truth or validity of; as, to dispute assertions or arguments. [ 1913 Webster ] To seize goods under the disputed authority of writs of assistance. Bancroft. [ 1913 Webster ] 3. To strive or contend about; to contest. [ 1913 Webster ] To dispute the possession of the ground with the Spaniards. Prescott. [ 1913 Webster ] 4. To struggle against; to resist. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] Dispute it [ grief ] like a man. Shak. Syn. -- To controvert; contest; gainsay; doubt; question; argue; debate; discuss; impugn. See Argue. [ 1913 Webster ] |
Dispute | n. [ Cf. F. dispute. See Dispute, v. i. ] 1. Verbal controversy; contest by opposing argument or expression of opposing views or claims; controversial discussion; altercation; debate. [ 1913 Webster ] Addicted more To contemplation and profound dispute. Milton. [ 1913 Webster ] 2. Contest; struggle; quarrel. De Foe. [ 1913 Webster ] Beyond dispute, Without dispute, indisputably; incontrovertibly. Syn. -- Altercation; controversy; argumentation; debate; discussion; quarrel; disagreement; difference; contention; wrangling. See Altercation. [ 1913 Webster ] |
Dispute | v. i. [ imp. & p. p. Disputed; p. pr. & vb. n. Disputing. ] [ OE. desputen, disputen, OF. desputer, disputer, F. disputer, from L. disputare, disputatum; dis- + putare to clean; hence, fig., to clear up, set in order, reckon, think. See Putative, Pure. ] To contend in argument; to argue against something maintained, upheld, or claimed, by another; to discuss; to reason; to debate; to altercate; to wrangle. [ 1913 Webster ] Therefore disputed [ reasoned, Rev. Ver. ] he in synagogue with the Jews. Acts xvii. 17. [ 1913 Webster ] |
Disputeless | a. Admitting no dispute; incontrovertible. Bailey. [ 1913 Webster ] |
Disputer | n. One who disputes, or who is given to disputes; a controvertist. [ 1913 Webster ] Where is the disputer of this world? 1 Cor. i. 20. [ 1913 Webster ] |
争吵 | [zhēng chǎo, ㄓㄥ ㄔㄠˇ, 争 吵 / 爭 吵] dispute; strife #9,414 [Add to Longdo] |
争执 | [zhēng zhí, ㄓㄥ ㄓˊ, 争 执 / 爭 執] dispute; disagree #9,536 [Add to Longdo] |
辩 | [biàn, ㄅㄧㄢˋ, 辩 / 辯] dispute; debate; argue; discuss #9,736 [Add to Longdo] |
争端 | [zhēng duān, ㄓㄥ ㄉㄨㄢ, 争 端 / 爭 端] dispute; controversy; conflict #12,120 [Add to Longdo] |
辩驳 | [biàn bó, ㄅㄧㄢˋ ㄅㄛˊ, 辩 驳 / 辯 駁] dispute; refute #38,191 [Add to Longdo] |
争讼 | [zhēng sòng, ㄓㄥ ㄙㄨㄥˋ, 争 讼 / 爭 訟] dispute involving litigation; legal dispute [Add to Longdo] |
議論 | [ぎろん, giron] (n, vs) argument; discussion; dispute; controversy; (P) #122 [Add to Longdo] |
論 | [ろん, ron] (n) (1) argument; discussion; dispute; controversy; discourse; debate; (2) theory; doctrine; (3) essay; treatise; comment #860 [Add to Longdo] |
論争 | [ろんそう, ronsou] (n, vs, adj-no) controversy; dispute; (P) #3,874 [Add to Longdo] |
争い | [あらそい, arasoi] (n) dispute; strife; quarrel; dissension; conflict; rivalry; contest; (P) #4,408 [Add to Longdo] |
紛争 | [ふんそう, funsou] (n, vs, adj-no) dispute; trouble; strife; (P) #4,688 [Add to Longdo] |
抗争 | [こうそう, kousou] (n, vs) dispute; resistance; (P) #7,782 [Add to Longdo] |
巡る(P);回る;廻る | [めぐる, meguru] (v5r, vi) (1) to go around; (2) to return; (3) to surround; (4) (See を巡って) to concern (usu. of disputes); (P) #8,110 [Add to Longdo] |
争う | [あらそう, arasou] (v5u, vi) (1) to compete; to contest; to contend; (2) to quarrel; to argue; to dispute; to be at variance; to oppose; (3) (See 争えない) (usu. in negative form) to deny (e.g. evidence); (P) #12,751 [Add to Longdo] |
を巡って;を廻って;を回って | [をめぐって, womegutte] (exp) in regard to; concerning (usu. of disputes) [Add to Longdo] |
押し問答 | [おしもんどう, oshimondou] (n) dispute; heated questioning and answering; (P) [Add to Longdo] |