มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | | incompetent | (อินคอม' พิเทินทฺ) adj. ไม่มีความสามารถ,
ไม่มีคุณสมบัติตามกฎหมาย. -n. ผู้ไร้ความสามารถ, Syn. inexpert, unskilful, unable, incapable, Ant. competent |
| | | incompetent | ๑. ไร้สมรรถภาพ๒. ผู้ไร้สมรรถภาพ [แพทยศาสตร์
๖ ส.ค. ๒๕๔๔] | | incompetent | ๑. ขาดความสามารถ (ก. แพ่ง)๒. ไม่มีอำนาจหน้าที่ (ก. ปกครอง) [นิติศาสตร์
๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | | incompetent bed | ชั้นหินเนื้อเปราะ [ธรณีวิทยา๑๔ ม.ค. ๒๕๔๖] |
| | | | | ไร้ความสามารถ | (adj) incompetent, See also: incapable, incapacitated, Syn. ไม่มีความสามารถ, Ant. มีความสามารถ, Example: ศาลมีสิทธิสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถถ้ามีผู้ร้องขอ | | ไม่เอาไหน | (adv) uselessly, See also: incompetently, Syn. ใช้การไม่ได้, ไม่เอาถ่าน, Example: คนงานที่นี่ส่วนใหญ่ทำงานไม่เอาไหน | | คนไร้ความสามารถ | (n) incompetent person, Syn. คนวิกลจริต, Example: เขาถูกศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ, Count Unit: คน, Thai Definition: คนวิกลจริตซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ | | คนเสมือนไร้ความสามารถ | (n) quasi-incapable, See also: incompetent person, Count Unit: คน, Thai Definition: บุคคลที่ไม่สามารถจัดการงานของตนเองได้ เพราะกายพิการ จิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ ประพฤติสุรุ่ยสุร่าย เสเพลเป็นอาจิณ หรือติดสุรายาเมา และศาลได้สั่งให้เป็นคนเสมือนไร้ความสามารถ, Notes: (กฎหมาย) |
| | ขาดความสามารถ | [khāt khwāmsāmāt] (n, exp) EN: be incompetent ; be incapacitated FR: manquer de compétences | | ไม่เอาไหน | [mai ao nai] (adv) EN: uselessly ; incompetently | | ไร้ค่า | [raikhā] (v) EN: be useless ; be incompetent ; be worthless ; lack skill or ability | | ไร้ประสิทธิภาพ | [rai prasitthiphāp] (adj) EN: incompetent ; incapable ; lacking in ability FR: incompétent ; incapable |
| | | | 禁治産者 | [きんちさんしゃ,
kinchisansha] (n) (legally) incompetent individual [Add to Longdo] | | 至らない | [いたらない,
itaranai] (adj-i) imperfect; incompetent; inadequate; careless [Add to Longdo] | | 準禁治産者 | [じゅんきんちさんしゃ,
junkinchisansha] (n) a quasi-incompetent (individual) [Add to Longdo] | | 能がない;能が無い | [のうがない,
nouganai] (adj-i) (See 能のない) incompetent; have no merit [Add to Longdo] | | 能のない | [のうのない,
nounonai] (adj-i) (See 能がない) incompetent [Add to Longdo] | | 能無し;能なし | [のうなし,
nounashi] (n) (1) incompetence; ne'er-do-well; (adj-no) (2) incompetent; dimwitted; brainless [Add to Longdo] | | 伴食宰相 | [ばんしょくさいしょう,
banshokusaishou] (n) an incompetent cabinet minister; a figurehead minister [Add to Longdo] | | 不束 | [ふつつか,
futsutsuka] (adj-na,
n) rude; inexperienced; stupid; incompetent [Add to Longdo] | | 不束者 | [ふつつかもの,
futsutsukamono] (n) rude,
incompetent or inexperienced person; ignoramus [Add to Longdo] | | 不適任者 | [ふてきにんしゃ,
futekininsha] (n) unqualified (incompetent) person; square peg in a round hole [Add to Longdo] |
|
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Incompetent \In*com"pe*tent\, a. [L. incompetens: cf. F.
incomp['e]tent. See {In-} not, and {Competent}.]
[1913 Webster]
1. Not competent; wanting in adequate strength, power,
capacity, means, qualifications, or the like; incapable;
unable; inadequate; unfit.
[1913 Webster]
Incompetent to perform the duties of the place.
--Macaulay.
[1913 Webster]
2. (Law) Wanting the legal or constitutional qualifications;
inadmissible; as, a person professedly wanting in
religious belief is an incompetent witness in a court of
law or equity; incompetent evidence; a mentally defective
person is incompetent to care for himself and requires a
legal guardian.
[1913 Webster +PJC]
Richard III. had a resolution, out of hatred to his
brethren, to disable their issues, upon false and
incompetent pretexts, the one of attainder, the
other of illegitimation. --Bacon.
[1913 Webster]
3. Not lying within one's competency, capacity, or authorized
power; not permissible.
Syn: Incapable; unable; inadequate; insufficient;
inefficient; disqualified; unfit; improper.
Usage: {Incompetent}, {Incapable}. Incompetent is a relative
term, denoting a lack of the requisite qualifications
for performing a given act, service, etc.; incapable
is absolute in its meaning, denoting lack of power,
either natural or moral. We speak of a man as
incompetent to a certain task, of an incompetent
judge, etc. We say of an idiot that he is incapable of
learning to read; and of a man distinguished for his
honor, that he is incapable of a mean action.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
incompetent
adj 1: legally not qualified or sufficient; "a wife is usually
considered unqualified to testify against her husband";
"incompetent witnesses" [syn: {incompetent},
{unqualified}] [ant: {competent}]
2: not qualified or suited for a purpose; "an incompetent secret
service"; "the filming was hopeless incompetent" [ant:
{competent}]
3: showing lack of skill or aptitude; "a bungling workman"; "did
a clumsy job"; "his fumbling attempt to put up a shelf" [syn:
{bungling}, {clumsy}, {fumbling}, {incompetent}]
4: not doing a good job; "incompetent at chess" [syn:
{incompetent}, {unskilled}]
5: not meeting requirements; "unequal to the demands put upon
him" [syn: {incapable}, {incompetent}, {unequal to(p)}]
n 1: someone who is not competent to take effective action [syn:
{incompetent}, {incompetent person}]
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
