| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: ผุพัง, -ผุพัง- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | กระสือ ๑ | ในทางวิทยาศาสตร์ คือ แก๊สมีเทน (methane) ที่เกิดจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์แล้วติดไฟในอากาศ เป็นแสงวอบแวบในที่มืด | | ก๊าซชีวภาพ, แก๊สชีวภาพ | น. แก๊สที่เกิดจากการเสื่อมสลายผุพังของสิ่งมีชีวิต หรือสิ่งที่สืบเนื่องจากสิ่งมีชีวิต ติดไฟได้ ใช้เป็นเชื้อเพลิงเป็นต้น. | | แกลบ ๒ | (แกฺลบ) น. ชื่อแมลงหลายชนิดหลายสกุลและหลายวงศ์ อันดับ Blattodea ลักษณะคล้ายแมลงสาบ แต่มีขนาดเล็กกว่า คือ ยาว ๑.๐-๒.๕ เซนติเมตร ลำตัวแบน รูปไข่ ขอบหน้าด้านหลังของปล้องอกยื่นออกไปคลุมหัว หนวดยาว ขายาวปกคลุมด้วยหนาม บางชนิดอาศัยอยู่ตามขี้เลื่อย หรือกองแกลบที่ผุพัง เช่น ชนิด Pycnoscelus surinamensis (Linn.) ในวงศ์ Blaberidae บางชนิดอาศัยอยู่ในบ้านเรือน ตามกองกระดาษหรือเศษขยะมูลฝอย เช่น ชนิด Blattella germanica (Linn.), Supella supellectilium (Serville) ในวงศ์ Blattellidae. | | โขมด ๑ | (ขะโหฺมด) น. ชื่อผีชนิดหนึ่งในพวกผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืน ทำให้หลงผิดนึกว่ามีคนถือไฟหรือจุดไฟอยู่ข้างหน้า พอเข้าไปใกล้ก็หายไป ทางวิทยาศาสตร์อธิบายว่า ได้แก่แก๊สมีเทน (methane) ที่เกิดจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์แล้วติดไฟในอากาศ เป็นแสงวอบแวบในที่มืด. | | จิ้งเหลนด้วง ๑ | น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานจำพวกจิ้งเหลนที่ไม่มีขาหรืออาจมีร่องรอยของขาคู่หลังเหลืออยู่เล็กน้อย ในวงศ์ Dibamidae และวงศ์ Scincidae ลำตัวเรียวยาว ขนาดยาวตั้งแต่ ๗-๒๕ เซนติเมตร เกล็ดลำตัวเรียบ อาศัยอยู่ใต้ผิวดินที่ร่วนซุยหรือเป็นดินปนทรายซึ่งมีซากผุพังของพืชปกคลุม, ในวงศ์ Dibamidae เฉพาะเพศผู้มีร่องรอยของขาคู่หลังเป็นแผ่นแบนให้เห็นเล็กน้อย ที่พบในประเทศไทย ได้แก่ จิ้งเหลนด้วงสีม่วง ( Dibamus alfrediTaylor) ซึ่งพบทางภาคใต้ และจิ้งเหลนด้วงสมศักดิ์ ( D. somsakiHonda, Nabhitabhata, Ota & Hikida) ซึ่งพบที่เขาสอยดาว จังหวัดจันทบุรี ส่วนในวงศ์ Scincidae ไม่มีขาทั้งเพศผู้และเพศเมีย ที่พบในประเทศไทย ได้แก่ ชนิด Isopachys anguinoides (Boulenger) พบที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์, ชนิด I. roulei (Angel) พบที่จังหวัดชลบุรี, ชนิด I. gydenstolpeiLönnberg และ I. borealisLang & Bohme พบทางภาคตะวันตก ชนิด Davewakeum miriamaeHeyer พบที่อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา. | | พรุ | (พฺรุ) น. ที่ลุ่มสนุ่น, บริเวณที่ลุ่มชื้นแฉะ มีสนุ่น คือ ซากผุพังของพืชพรรณทับถมอยู่มาก. | | มีเทน | น. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นแก๊ส ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไวไฟ มีสูตร CH4 มีปรากฏในที่ซึ่งมีสารอินทรีย์ผุพังเน่าเปื่อย ในบ่อถ่านหิน ในแก๊สธรรมชาติ ใช้ประโยชน์เป็นแก๊สเชื้อเพลิง และใช้ในอุตสาหกรรมสังเคราะห์โปรตีนเป็นต้น. | | สนุ่น ๒ | (สะหฺนุ่น) น. ซากผุพังของพืชพรรณที่ทับถม มักเกิดขึ้นในบริเวณน้ำแช่ขังหรือบริเวณน้ำตื้นตามบ่อบึง ซึ่งมีพืชพรรณปกคลุมไปทั่วบริเวณ บ้างก็ลอยอยู่เหนือน้ำ บ้างก็ทับถมอยู่ใต้ท้องน้ำ. | | หินชั้น | น. หินที่เกิดจากการทับถมของตะกอนที่เกิดจากหินอัคนีหรือหินแปรที่ผุพังแตกสลายหรือการตกตะกอนทางเคมีรวมทั้งตะกอนที่เกิดจากการสะสมของซากดึกดำบรรพ์ มีลักษณะของการเรียงตัวเป็นชั้น ๆ, หินตะกอน ก็เรียก. | | หินตะกอน | น. หินที่เกิดจากการทับถมของตะกอนที่เกิดจากหินอัคนีหรือหินแปรที่ผุพังแตกสลายหรือการตกตะกอนทางเคมีรวมทั้งตะกอนที่เกิดจากการสะสมของซากดึกดำบรรพ์ มีลักษณะการเรียงตัวเป็นชั้น ๆ, หินชั้น ก็เรียก. | | ไฮโดรเจนซัลไฟด์ | (-โดฺร-) น. แก๊สชนิดหนึ่ง ไม่มีสี มีกลิ่นเหม็นเหมือนไข่เน่า เป็นแก๊สพิษ ประกอบด้วยธาตุไฮโดรเจนและกำมะถัน มีสูตร H2S เกิดขึ้นในธรรมชาติเนื่องจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์ที่ประกอบด้วยกำมะถัน, แก๊สไข่เน่า ก็เรียก. |
| |
| | | Residual Deposits | แหล่งแร่จากการผุพังอยู่กับที่, Example: หินเปลือกโลกที่ผุพังอยู่กับที่ (Weathering) แร่ที่อยู่ในหินบางชนิดละลายน้ำได้ก็จะละลายไป ส่วนที่ไม่ละลายหรือทนทานต่อการผุพังก็จะคงเหลืออยู่ และสะสมกันมากขึ้นจนเกิดเป็นแหล่งแร่มีค่าทางเศรษฐกิจได้ เช่น แหล่งแร่แมงกานีส แร่บ๊อกไซท์ ในบริเวณบางแห่งนอกจากหิน จะผุพังแล้วยังถูกพาไปจากแหล่งเดิมและสะสมกันในท้องธารน้ำ หรือหุบเขา เกิดเป็นแหล่งลานแร่ แหล่งลานแร่ที่สมบูรณ์ มักพบว่าต้นกำเนิดอยู่ใกล้ ๆ นั่นเอง เช่น แหล่งแร่ดีบุก แร่ทองขาว เพชร เป็นต้น [สิ่งแวดล้อม] | | Weathering | การผุพังสลายตัว [สิ่งแวดล้อม] | | Weathering | การผุพังอยู่กับที่, Example: การที่หินผุพังทำลายลงด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ จากลมฟ้าอากาศกับน้ำฝน และรวมทั้งการกระทำของต้นไม้กับแบคทีเรีย ตลอดจนการแตกตัวทางกลศาสตร์ มีการเพิ่มอุณหภูมิ และลดอุณหภูมิสลับกัน เป็นต้น หากหินที่ผุพังเป็นชิ้นส่วนต่าง ๆ ถูกพัดพากระจัดกระจายไปจากที่เดิมเรียกว่าการก [สิ่งแวดล้อม] | | composed fertillizer | ปุ๋ยหมัก, ปุ๋ยคอก, ปุ๋ยที่เกิดจากการเน่าเปื่อยผุพังของซากพืช ซากสัตว์ และมูลสัตว์ บางทีเรียกว่า ปุ๋ยอินทรีย์ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | basalt | หินบะซอลท์, หินอัคนีชนิดหนึ่งมีสีคล้ำไม่แวววาว แข็งและทนทานต่อการผุพังสึกกร่อน [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | bauxite | บอกไซต์, แร่ชนิดหนึ่งเป็นสารประกอบออกไซด์ของอะลูมิเนียม (Al2O3.xH2O) เกิดจากการผุพังทำลายโดยธรรมชาติของหินที่มีอะลูมิเนียมเป็นองค์ประกอบ แร่ชนิดนี้นำมาใช้ถลุงเอาโลหะอะลูมิเนียม [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | coal | ถ่านหิน, เชื้อเพลิงชนิดหนึ่ง เกิดจากการผุพังและแปรสภาพไปตามธรรมชาติของพืชที่ทับถมกันอยู่เป็นเวลานานนับล้านปี มีสีน้ำตาลจนถึงดำ ถ่านหินมีหลายชนิด เช่น พีต ลิกไนต์ บิทูมินัส และแอนทราไซต์ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | humus | ฮิวมัส, ซากพืชและสัตว์ที่เน่าเปื่อยผุพังทับถมกันปะปนอยู่ในดิน ทำให้ดินมีแร่ธาตุที่เป็นประโยชน์เหมาะแก่การเพาะปลูก [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | soil | ดิน, เป็นวัตถุที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เกิดจากส่วนผสมของแร่ธาตุต่าง ๆ ที่ได้จากการเปลี่ยนแปลงและสลายตัวของเปลือกโลกกับอินทรียวัตถุที่เน่าเปื่อยผุพังอยู่รวมกันเป็นชั้น ๆ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | transportation | การขนส่ง, การพัดพา, 1.การเคลื่อนย้ายสัตว์หรือสิ่งของจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง 2.การที่น้ำหรือลมพัดพาเอาสสาร เช่น หิน หรือสิ่งผุพังจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | weathering | การผุพังอยู่กับที่, กระบวนการทางธรรมชาติที่ทำให้วัตถุเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างช้า ๆ เนื่องจากสภาพดินฟ้าอากาศและสิ่งมีชีวิต เช่น การแตกระแหงของดินเนื่องจากความแห้งแล้ง การผุพังของหินเนื่องจากกระบวนการทางเคมี หรือการหยั่งรากของพืชเป็นต้น [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
| | | blight | (n) การเสื่อมสลาย, See also: การพังทลาย, การผุพัง | | corrosive | (adj) ซึ่งกัดกร่อน, See also: ซึ่งทำให้ผุพัง, Syn. eroding, caustic | | decay | (n) การย่อยสลาย, See also: การเน่าเปื่อย, การผุพัง, Syn. decomposition, deterioration, putrefaction, rot, rotting, spoiling | | decay | (vt) ย่อยสลาย, See also: ผุพัง, สลาย, ย่อย, เน่า, เปื่อย, Syn. rot, decompose, degenerate, spoil, wither, putrefy | | decompose | (vt) ทำให้เน่าเปื่อย (ทางชีววิทยา), See also: ทำให้ผุพัง, ทำให้เน่าสลาย, Syn. decay, molder, putrefy, rot, spoil | | decompose | (vi) เน่าเปื่อย, See also: เน่า, สลาย, ผุพัง, ย่อยสลาย, Syn. decay, molder, putrefy, rot, spoil | | dilapidated | (adj) ซึ่งชำรุดทรุดโทรม, See also: ซึ่งเน่าเปื่อย, ผุพัง, Syn. deteriorated, disintegrated | | dilapidation | (n) สภาพที่เก่าผุพังเพราะขาดการดูแล, See also: การเน่าเปื่อย, การชำรุด, ความทรุดโทรม, Syn. collapse, decay, deterioration, ruination | | foul | (adj) เน่าเปื่อย, See also: ผุพัง | | run to seed | (idm) ปล่อยปะละเลยให้ผุพัง, See also: ไม่ได้รับการดูแล | | run-down | (idm) ผุพัง, See also: ค่อยๆพังลง, เก่าแก่, ทรุดโทรม | | imperishable | (adj) ไม่เสีย, See also: ไม่ผุพัง, ไม่เน่า | | incorruptible | (adj) ซึ่งไม่เน่าเปื่อย, See also: ซึ่งไม่ปรักหักพัง, ซึ่งไม่ผุพัง, Ant. decay, decomposition | | look bad | (phrv) ไม่สด, See also: เสีย, ผุพัง, Ant. look good, look well | | perish with | (phrv) ผุพัง, See also: เน่าเปื่อย | | rotten | (adj) เน่าเปื่อย, See also: ผุพัง, Syn. decayed, perished, putrescent | | rot away | (phrv) ทำให้เน่าเปื่อย/ผุพัง | | worm-eaten | (adj) เน่าเสีย, See also: ผุพัง, Syn. decayed, rotten, worn-out aniquated |
| | carrion | (แค'ริเอิน) n. เนื้อตายและเน่า, ซากสัตว์ adj. กินซากสัตว์เป็นอาหาร, คล้ายซากสัตว์, เน่าเปื่อย, ผุพัง, สกปรกโสมม | | corrode | (คะโรด') { corroded, corroding, corrodes } vt. กัดกร่อน, กัด, ทำให้ค่อย ๆ ผุพัง, ชะ, ทำให้เสื่อม vi. กลายเป็นผุพังหรือถูกกัดกร่อน, See also: corrodant n. ดูcorrode corroder n. ดูcorrode corrodibility n. ดูcorrode, Syn. deter | | corrosive | (คะโร'ซิฟว) adj. ซึ่งกัดกร่อน, ซึ่งเผาผลาญ, ซึ่งทำให้ผุพัง. n. สิ่งกัดกร่อน (เช่นกรด), See also: corrosiveness n. ดูcorrosive, Syn. scathing | | decay | (ดิเค') { decayed, decaying, decays } vt., n. (การ) เน่าเปื่อย, ผุพัง, เสื่อมลง, ปล่อยกัมมันตภาพรังสี vi. ทำให้เน่าเปื่อย, ทำให้ผุพัง, ทำให้เสื่อมลง., Syn. deteriorate | | molder | (โมล'เดอะ) vi. เป็นฝุ่นเนื่องจากการเน่าเปื่อย, ผุพัง. vt. ทำให้ผุพัง n. ผู้พิมพ์แบบ, ผู้ปั้น, ผู้หล่อ, ผู้ฝึกฝน | | moldy | (โมล'ดี) adj. เต็มไปด้วยดิน, เป็นซากไม้ผุพัง., See also: moldiness n. mouldiness n. | | moulder | (โมล'เดอะ) vi. เป็นฝุ่นเนื่องจากการเน่าเปื่อย, ผุพัง. vt. ทำให้ผุพัง n. ผู้พิมพ์แบบ, ผู้ปั้น, ผู้หล่อ, ผู้ฝึกฝน | | mouldy | (โมล'ดี) adj. เต็มไปด้วยดิน, เป็นซากไม้ผุพัง., See also: moldiness n. mouldiness n. | | rot | (รอท) vi., vi. (ทำให้) เน่า, เปื่อย, บูด, ผุ, ผุพัง, เสื่อม, เสื่อมโทรม, ตายไป, ซูบผอม n. การเน่า, การเปื่อย, Syn. decompose, degenerate | | rotten | (รอท'เทิน) adj. เน่า, เปื่อย, เน่าเปื่อย, ผุพัง, เสื่อม, เสื่อมโทรม, เสื่อมทราม, เลว, น่ารังเกียจ, Syn. decayed, unreliable, base |
| | corrosive | (adj) ซึ่งกร่อน, ผุพัง, สึกกร่อน | | decadent | (adj) เสื่อมโทรม, เสื่อม, ทรุดโทรม, ผุพัง, ปรักหักพัง, หมดสภาพ | | decay | (n) ความเน่าเปื่อย, การเสื่อมสลาย, ความผุพัง, ความทรุดโทรม | | decompose | (vi) เน่าเปื่อย, สลายตัว, แยกสลาย, ผุพัง | | decomposition | (n) การแยกธาตุ, การจำแนก, ความเน่าเปื่อย, การผุพัง | | molder | (vi) แตกเป็นชิ้นๆ, ผุพัง, เน่าเปื่อย, สลาย | | moldy | (adj) เป็นรา, คร่ำครึ, แก่, ผุพัง | | rot | (n) เรื่องเหลวไหล, การผุพัง, ความเสื่อมโทรม, ความเน่าเปื่อย |
| | decay | (n, vt) [ n ]การค่อยๆเสื่อมลง, การสูยเสียสุขภาพ กำลัง สติปัญญา, การเสื่อมสลาย, การเน่าเปื่อย [ v ]ผุพัง, เน่าเปื่อย, เสื่อมลง |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
