มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | condemn | (คันเดมน์') { condemned, condemning, condemns } vt. ประณาม, ตำหนิ, ตัดสินว่ามีความผิด, See also: condemnable adj. ดูcondemn condemningly adv. ดูcondemn, Syn. blame, censure, Ant. praise, approve | | condemnation | (คอนเดมเน'เชิน) n. การประณาม, See also: condemnotory adj. ดูcondemnation, Syn. judgment, censure, blame |
| | condemn | (vt) กล่าวโทษ, ประณาม, ตำหนิ, ตราหน้า, ด่าว่า, ลงโทษ, ตัดสินความ | | condemnation | (n) การกล่าวโทษ, การประณาม, การตำหนิ, การลงโทษ, การตัดสินความ |
| | condemnation | ๑. การพิพากษาลงโทษทางอาญา (ป. วิ. อาญา)๒. การบังคับให้บุคคลกระทำหรืองดเว้นกระทำ การตามคำพิพากษา (ป. วิ. แพ่ง)๓. การประณาม, การพิพากษาของศาลทรัพย์เชลย (ก. ระหว่างประเทศ)๔. การเรียกเกณฑ์ทรัพย์, การเวนคืนทรัพย์, การสั่งห้ามใช้อาคาร (ที่ไม่ถูกต้องด้วยสุขลักษณ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | | condemnation | ๑. การพิพากษา (ให้ลงโทษหรือให้ริบทรัพย์สิน)๒. การสั่งห้ามใช้ (อาคารหรือยานพาหนะที่มีสภาพไม่ปลอดภัย)๓. การประณาม (ในทางการระหว่างประเทศ)๔. การพิพากษาของศาลทรัพย์เชลย๕. การเวนคืนทรัพย์ [ ดู expropriation ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | condemnation, excess | การเวนคืนทรัพย์เกินจำเป็น [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | condemnation, excess | การเรียกเกณฑ์ทรัพย์เกินจำเป็น, การเวนคืนทรัพย์เกินจำเป็น [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | Condemn | v. t. [ imp. & p. p. Condemned p. pr. & vb. n. Condemning ] [ L. condemnare; con- + damnare to condemn: cf. F. condamner. See Damn. ] 1. To pronounce to be wrong; to disapprove of; to censure. [ 1913 Webster ] Condemn the fault, and not the actor of it!
Why, every fault's condemned ere it be done. Shak. [ 1913 Webster ] Wilt thou condemn him that is most just? Job xxxiv. 17. [ 1913 Webster ] 2. To declare the guilt of; to make manifest the faults or unworthiness of; to convict of guilt. [ 1913 Webster ] The queen of the south shall rise up in the judgment with this generation, and shall condemn it. Matt. xii. 42. [ 1913 Webster ] 3. To pronounce a judicial sentence against; to sentence to punishment, suffering, or loss; to doom; -- with to before the penalty. [ 1913 Webster ] Driven out from bliss, condemned
In this abhorred deep to utter woe. Milton. [ 1913 Webster ] To each his sufferings; all are men,
Condemned alike to groan. Gray. [ 1913 Webster ] And they shall condemn him to death. Matt. xx. 18. [ 1913 Webster ] The thief condemned, in law already dead. Pope. [ 1913 Webster ] No flocks that range the valley free,
To slaughter I condemn. Goldsmith. [ 1913 Webster ] 4. To amerce or fine; -- with in before the penalty. [ 1913 Webster ] The king of Egypt . . . condemned the land in a hundred talents of silver. 2 Cron. xxxvi. 3. [ 1913 Webster ] 5. To adjudge or pronounce to be unfit for use or service; to adjudge or pronounce to be forfeited; as, the ship and her cargo were condemned. [ 1913 Webster ] 6. (Law) To doom to be taken for public use, under the right of eminent domain. Syn. -- To blame; censure; reprove; reproach; upbraid; reprobate; convict; doom; sentence; adjudge. [ 1913 Webster ] | | Condemnable | a. [ L. condemnabilis. ] Worthy of condemnation; blamable; culpable. [ 1913 Webster ] | | Condemnation | n. [ L. condemnatio. ] 1. The act of condemning or pronouncing to be wrong; censure; blame; disapprobation. [ 1913 Webster ] In every other sense of condemnation, as blame, censure, reproof, private judgment, and the like. Paley. [ 1913 Webster ] 2. The act of judicially condemning, or adjudging guilty, unfit for use, or forfeited; the act of dooming to punishment or forfeiture. [ 1913 Webster ] A legal and judicial condemnation. Paley. [ 1913 Webster ] Whose condemnation is pronounced. Shak. [ 1913 Webster ] 3. The state of being condemned. [ 1913 Webster ] His pathetic appeal to posterity in the hopeless hour of condemnation. W. Irving. [ 1913 Webster ] 4. The ground or reason of condemning. [ 1913 Webster ] This is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather light, because their deeds were evil. John iii. 19. [ 1913 Webster ] | | Condemnatory | a. Condemning; containing or imposing condemnation or censure; as, a condemnatory sentence or decree. [ 1913 Webster ] | | Condemned | a. 1. Pronounced to be wrong, guilty, worthless, or forfeited; adjudged or sentenced to punishment, destruction, or confiscation. [ 1913 Webster ] 2. Used for condemned persons. [ 1913 Webster ] Richard Savage . . . had lain with fifty pounds weight of irons on his legs in the condemned ward of Newgate. Macaulay. [ 1913 Webster ] | | Condemner | n. One who condemns or censures. [ 1913 Webster ] |
| | condemn | (v) express strong disapproval of, Syn. decry, objurgate, reprobate, excoriate | | condemn | (v) declare or judge unfit for use or habitation | | condemn | (v) compel or force into a particular state or activity | | condemn | (v) demonstrate the guilt of (someone) | | condemn | (v) appropriate (property) for public use | | condemnable | (adj) bringing or deserving severe rebuke or censure, Syn. vicious, criminal, reprehensible, deplorable | | condemnation | (n) (law) the act of condemning (as land forfeited for public use) or judging to be unfit for use (as a food product or an unsafe building) | | condemnation | (n) the condition of being strongly disapproved of | | condemnatory | (adj) containing or imposing condemnation or censure, Syn. condemning | | sentence | (v) pronounce a sentence on (somebody) in a court of law, Syn. condemn, doom |
| | | | โพนทะนา | (v) defame, See also: condemn publicly, publicize, propagate, Syn. กระจายข่าว, แพร่ข่าว, ประจาน, ป่าวร้อง, Example: เขาถูกรัฐบาลโพนทะนาว่าเป็นศัตรูของชาติ, Thai Definition: พูดกล่าวโทษหรือติเตียนท่านต่อหน้าผู้อื่น | | ติฉินนินทา | (v) blame, See also: condemn, censure, defame, revile, slander, gossip, talk, speak ill of, Syn. นินทา, Example: ชาวบ้านพากันติฉินนินทาหล่อน ที่ชอบคบหากับผู้ชายหลายคน, Thai Definition: ว่ากล่าวผู้อื่นลับหลัง | | ติ | (v) condemn, See also: blame, censure, reproach, reprimand, rebuke, criticize, find fault with, protest, scold, e, Syn. ตำหนิ, ติเตียน, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, ยกย่อง, Example: ผู้จัดการติพนักงานที่มาสายในวันนี้, Thai Definition: ชี้ข้อบกพร่อง, ยกโทษขึ้นพูด | | ประณาม | (v) condemn, See also: blame, denounce, damn, censure, reproach, reprobate, criticize, Syn. กล่าวร้าย, พูดให้ร้าย, ให้ร้าย, ตำหนิ, ติเตียน, ด่าว่า, Ant. ชมเชย, Example: ลูกคนใดละเลยไม่เอาใจใส่พ่อแม่จะได้รับการประณามหรือถูกตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู, Thai Definition: กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย | | การติ | (n) condemnation, See also: censure, reproach, comment, review, Syn. การตำหนิ, การต่อว่า, การวิพากย์วิจารณ์, Example: การติเพื่อก่อเป็นประโยชน์ต่อสังคม | | ด่าทอ | (v) revile, See also: condemn, rebuke, reprove, hurl, curse, Syn. ด่า, ด่าตอบกัน, ด่าว่า, ดุด่า, บริภาษ, Example: แม่เลี้ยงด่าทอลูกเลี้ยงอย่างเสียๆ หายๆ |
| | บริภาษ | [børiphāt] (v) EN: criticize ; condemn ; revile ; reprove ; censure FR: critiquer ; condamner | | ด่า | [dā] (v) EN: condemn ; rebuke ; criticize ; reprove ; scold ; attack ; revile FR: critiquer ; réprouver ; condamner | | ด่าทอ | [dāthø] (v) EN: revile ; condemn ; rebuke ; reprove ; hurl ; curse FR: gronder ; réprimander | | ขนาบ | [khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.) | | ครหา | [kharahā] (n) EN: disapproval ; criticism ; censure ; condemnation FR: critique [ f ] ; désapprobation [ f ] | | ครหา | [kharahā] (v) EN: criticize ; blame ; condemn ; censure ; reproach ; disapprove FR: critiquer ; blâmer ; comdamner ; diffamer | | กล่าวหา | [klāohā] (v) EN: allege ; accuse ; charge ; blame ; condemn FR: accuser ; incriminer ; alléguer ; charger ; accabler | | กล่าวหา | [klāohā] (v) EN: allege ; charge ; blame ; condemn ; accuse | | โพนทะนา | [phōnthanā] (v) EN: condemn publicly FR: condamner publiquement | | ปรักปรำ | [prakpram] (v) EN: incriminate ; allege ; blame ; condemn ; give evidence against FR: condamner ; blâmer |
| | | | 刑徒 | [けいと, keito] (n) condemned person; prisoner [Add to Longdo] | | 死刑囚 | [しけいしゅう, shikeishuu] (n) criminals condemned to death; (P) [Add to Longdo] | | 自責 | [じせき, jiseki] (n, vs) self-condemnation; self-reproach; (P) [Add to Longdo] | | 処す | [しょす, shosu] (v5s) (1) (See 処する) to manage; to deal with; to cope with; (2) to sentence; to condemn; to punish [Add to Longdo] | | 処する | [しょする, shosuru] (vs-s) (1) to manage; to deal with; to cope with; (2) to sentence; to condemn; to punish [Add to Longdo] | | 責める | [せめる, semeru] (v1, vt) (1) to condemn; to blame; to criticize; to criticise; to reproach; to accuse; (2) to urge; to press; to pester; (3) to torture; to torment; to persecute; (4) to break in (a horse); (P) [Add to Longdo] | | 断獄 | [だんごく, dangoku] (n, vs) (1) (obsc) trying of a crime; conviction; (2) condemnation to death by beheading [Add to Longdo] | | 非と | [ひと, hito] (n, vs) condemning; denouncing [Add to Longdo] | | 論難攻撃 | [ろんなんこうげき, ronnankougeki] (n, vs) attacking by argument; denunciation; condemnation; heated controversy [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
