| vituperation | (n) การใช้คำพูดหยาบคาย, See also: การผรุสวาท, Syn. invective |
| vituperation | (n) การจับผิด |
| vituperation | (ไวทูพะเร'เชิน) n. การจับผิด, การด่าว่า, การประณาม, การกล่าวร้าย, การใช้ผรุสวาท, Syn. faultfinding, abuse |
| ผรุสวาท | (n) curse, See also: vituperation, Syn. คำหยาบ, คำสบถ, คำสาปแช่ง, คำด่า, Example: เขากล่าวผรุสวาทต่อหน้าผม, Thai Definition: วาจาหยาบคาย, Notes: (บาลี) |
| vituperation |
| vituperation | (n) abusive or venomous language used to express blame or censure or bitter deep-seated ill will, Syn. vitriol, invective |
| Vituperation | n. [ L. vituperatio: cf. OF. vituperation. See Vituperate. ] The act of vituperating; abuse; severe censure; blame. [ 1913 Webster ] When a man becomes untractable and inaccessible by fierceness and pride, then vituperation comes upon him. Donne. [ 1913 Webster ] |
| Beschimpfung { f } | Beschimpfungen { pl } | vituperation | vituperations [Add to Longdo] |
| 罵詈雑言 | [ばりぞうごん, barizougon] (n) vilification; vituperation [Add to Longdo] |
