opprobrium | (n) การตำหนิ, Syn. criticism |
opprobrium | (อะโพร'เบรียม) n. การตำหนิ, การสบประมาท, ความน่าอัปยศอดสู, สิ่งที่ทำให้อัปยศอดสู |
opprobrium | (n) ความอับอาย, ความอัปยศอดสู, การสบประมาท |
opprobrium |
opprobrium |
Opprobrium | n. [ L., fr. ob (see Ob-) + probrum reproach, disgrace. ] A state of disgrace; infamy; reproach mingled with contempt; odium{ 3 }. [ 1913 Webster+PJC ] Being both dramatic author and dramatic performer, he found himself heir to a twofold opprobrium. De Quincey. [ 1913 Webster ] |