decrepit | (adj) แก่ตัวลง, See also: เสื่อมลง, ชราภาพ, Syn. poor condition |
decrepitude | (n) การเสื่อมสภาพ, See also: การหมดสภาพ |
decrepit | (ดิเครพ'พิท) adj. อ่อนกำลังด้วยวัยชรา, ชรา, แก่ตัว, เก่าแก่, เสื่อมเพราะการใช้มาก, Syn. feeble |
decrepitate | (ดิเครพ'พิเทท) vt. เผาให้เป็นรอยแตก, ปะทุ แตกการเผา, See also: decrepitation n., Syn. roast |
decrepitiude | (ดิเครพ'ทิทิวดฺ) n. ภาวะที่เป็นรอยแตก, อ่อนแอ, แก่ชรา, Syn. feebleness |
decrepit | (adj) หมดกำลังวังชา, อ่อนเปลี้ย, เสื่อม, ไม่มีแรง, ชรา |
decrepitude | (n) ความอ่อนเปลี้ย, ความไม่มีแรง, ความชรา |
decrepit | ผู้ชรา, ผู้ทุพพลภาพ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
decrepit | ๑. ทุพพลภาพ๒. ชรา [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
decrepitate | แตกเปรี๊ยะ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
ชรา | [charā] (adj) EN: elderly ; old ; aged ; aging ; senile FR: âgé ; vieux ; décrépit |
ชรา | [charā] (adj) EN: dilapidated ; ruined ; decrepit FR: décrépit |
ชราภาพ | [charāphāp] (n) EN: old age ; aging ; decrepitude FR: vieillesse [ f ] ; sénélité [ f ] ; décrépitude [ f ] |
การเสื่อมสภาพ | [kān seūam saphāp] (n, exp) EN: deterioration ; decrepitude |
หง่อม | [ngǿm] (adj) EN: very old ; decrepit ; senile FR: décrépit ; blet |
ปะทุ | [pathu] (v) EN: erupt ; burst out ; flash up noisily ; pop ; break out ; gust ; burst ; break forth ; crackle ; decrepitate FR: éclater ; péter ; pétarder ; crépiter ; entrer en éruption |
decrepit | |
decrepitly |
decrepit | |
decrepitude |
decrepit | (adj) lacking bodily or muscular strength or vitality, Syn. debile, weakly, rickety, feeble, sapless, infirm, weak |
decrepitate | (v) undergo decrepitation and crackle |
decrepitate | (v) to roast or calcine so as to cause to crackle or until crackling stops |
decrepitation | (n) the crackling or breaking up of certain crystals when they are heated |
decrepitude | (n) a state of deterioration due to old age or long use, Syn. dilapidation |
Decrepit | a. [ L. decrepitus, perhaps orig., noised out, noiseless, applied to old people, who creep about quietly; de- + crepare to make a noise, rattle: cf. F. décrépit. See Crepitate. ] Broken down with age; wasted and enfeebled by the infirmities of old age; feeble; worn out. “Beggary or decrepit age.” Milton. [ 1913 Webster ] Already decrepit with premature old age. Motley. [ 1913 Webster ] ☞ Sometimes incorrectly written decrepid. [ 1913 Webster ] |
Decrepitate | v. t. |
Decrepitate | v. i. To crackle, as salt in roasting. [ 1913 Webster ] |
Decrepitation | n. [ Cf. F. décrépitation. ] The act of decrepitating; a crackling noise, such as salt makes when roasting. [ 1913 Webster ] |
Decrepitness | n. Decrepitude. [ R. ] Barrow. [ 1913 Webster ] |
Decrepitude | n. [ Cf. F. décrépitude. ] The broken state produced by decay and the infirmities of age; infirm old age. [ 1913 Webster ] |
危房 | [危 房] decrepit house #18,789 [Add to Longdo] |
龙锺 | [龙 锺 / 龍 鍾] decrepit; senile #412,921 [Add to Longdo] |
老朽 | [ろうきゅう, roukyuu] (n, vs, adj-no) superannuated; decrepitude; (P) #9,288 [Add to Longdo] |
焼きが回る | [やきがまわる, yakigamawaru] (v5r) to become decrepit; to be in one's dotage; to become dull; to lose one's astuteness; to lose one's touch; to become senile; to lose one's edge; to go downhill [Add to Longdo] |
老いさらばえる | [おいさらばえる, oisarabaeru] (v1, vi) to become decrepit and ugly with age [Add to Longdo] |
老いぼれる;老い耄れる | [おいぼれる, oiboreru] (v1, vi) to become decrepit; to become senile [Add to Longdo] |