bloodletting | (n) การผ่าเอาเลือดออก |
bloodletting | (บลัด'เลททิง) n. การผ่าเอาเลือดออก, การผ่าหลอดเลือดดำ, See also: bloodletter n. ผู้ผ่าเอาเลือดออก, Syn. bloodshed |
Bloodletting | เลือด, การเอาออก;เจาะเลือดออก;เจาะเลือดออกเพื่อรักษา [การแพทย์] |
bloodletting |
bloodletting | (n) formerly used as a treatment to reduce excess blood (one of the four humors of medieval medicine) |
Bloodletting | n. (Med.) The act or process of letting blood or bleeding, as by opening a vein or artery, or by cupping or leeches; -- esp. applied to venesection. [ 1913 Webster ] |
刺絡 | [しらく, shiraku] (n) bloodletting [Add to Longdo] |
瀉血 | [しゃけつ, shaketsu] (n, vs, adj-no) bloodletting; phlebotomy [Add to Longdo] |