| โขยกเขยก | (adv) hobble, See also: limp, stumble, stagger, Syn. กะโผลกกะเผลก, Example: หมาสีน้ำตาลขาพิการเดินโขยกเขยกไปมาหาอาหารอยู่ริมรั้ว |
| เขยก | (v) hobble, See also: limp, hobble, Syn. โขยกเขยก, กะเผลก, เป๋, กระย่องกระแย่ง, Example: ชายพิการรีบเขยกขาขึ้นไปบนบ้านเพื่อหาของสำคัญที่ซ่อนไว้, Thai Definition: อาการที่เดินหรือวิ่งด้วยปลายเท้าอย่างคนเท้าเจ็บ |
| กะโผลกกะเผลก | (v) hobble, See also: limp, stumble, Syn. เขยก, กะเผลก, โขยกเขยก, Example: จอห์น ซิลเวอร์กะโผลกกะเผลกไปยังประตู, Thai Definition: อาการเดินไม่ปกติ คือ ยกขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่ง อย่างคนขาพิการเดิน |
| โซเซ | (v) stagger, See also: hobble, totter, Syn. กระโซกระเซ, เอียง, โผเผ, โคลงเคลง, โงนเงน, Example: เขาโซเซลงบันไดในตอนเช้า, Thai Definition: เซไปมา, ทรงตัวไม่ใคร่อยู่ |
| กระย่องกระแย่ง | (adv) limp, See also: hobble, Syn. กระซ่องกระแซ่ง, ไม่ถนัด, กะโผลกกะเผลก, Example: เท้าทั้งสองข้างร้าวระบมด้วยพิษสงของรองเท้าคู่ใหม่ จนเขาต้องเดินกระย่องกระแย่งขึ้นไปบนตึก, Thai Definition: อาการที่ไม่ถนัด |
| hobble | (v) hamper the action or progress of |
| hobbledehoy | (n) an awkward bad-mannered adolescent boy |
| hobbler | (n) someone who has a limp and walks with a hobbling gait, Syn. limper |
| fetter | (n) a shackle for the ankles or feet, Syn. hobble |
| hitch | (n) the uneven manner of walking that results from an injured leg, Syn. hobble, limp |
| hopple | (v) strap the foreleg and hind leg together on each side (of a horse) in order to keep the legs on the same side moving in unison, Syn. hobble |
| limp | (v) walk impeded by some physical limitation or injury, Syn. hobble, hitch, gimp |
| Hobble | v. t. 1. To fetter by tying the legs; to hopple; to clog. “ They hobbled their horses.” Dickens [ 1913 Webster ] 2. To perplex; to embarrass. [ 1913 Webster ] |
| Hobble | n. 1. An unequal gait; a limp; a halt; as, he has a hobble in his gait. Swift. [ 1913 Webster ] 2. Same as Hopple. [ 1913 Webster ] 3. Difficulty; perplexity; embarrassment. Waterton. [ 1913 Webster ] |
| Hobble | v. i. [ imp. & p. p. Hobbled p. pr. & vb. n. Hobbling ] [ OE. hobelen, hoblen, freq. of hoppen to hop; akin to D. hobbelen, hoblen, hoppeln. See Hop to jump, and cf. Hopple ] 1. To walk lame, bearing chiefly on one leg; to walk with a hitch or hop, or with crutches. [ 1913 Webster ] The friar was hobbling the same way too. Dryden. [ 1913 Webster ] 2. To move roughly or irregularly; -- said of style in writing. Prior. [ 1913 Webster ] The hobbling versification, the mean diction. Jeffreys. [ 1913 Webster ] |
| Hobblebush | n. (Bot.) A low bush (Viburnum lantanoides) having long, straggling branches and handsome flowers. It is found in the Northern United States. Called also shinhopple. [ 1913 Webster ] |
| Hobbler | n. One who hobbles. [ 1913 Webster ] |
| Hobbler | n. [ OE. also hobeler, OF. hobelier, LL. hobellarius. See Hobby a horse. ] (Eng. Hist.) One who by his tenure was to maintain a horse for military service; a kind of light horseman in the Middle Ages who was mounted on a hobby. Hallam. Sir J. Davies. [ 1913 Webster ] |
| Hobble skirt | . A woman's skirt so scant at the bottom as to restrain freedom of movement after the fashion of a hobble. -- Hob"ble-skirt`ed, a. [Webster 1913 Suppl.] |
| Hobbletehoy | { } n. [ Written also hobbetyhoy, hobbarddehoy, hobbedehoy, hobdehoy. ] [ Cf. Prob. E. hobbledygee with a limping movement; also F. hobereau, a country squire, E. hobby, and OF. hoi to-day; perh. the orig. sense was, an upstart of to-day. ] A youth between boy and man; an awkward, gawky young fellow . [ Colloq. ] [ 1913 Webster ] All the men, boys, and hobbledehoys attached to the farm. Dickens. . [ 1913 Webster ] Variants: Hobbledehoy |
