| กรรเจียกจอน | น. เครื่องประดับหู เช่น กรรเจียกจอนจำหลักลายซ้ายขวา (สังข์ทอง), เขียนเป็น กรรเจียกจร ก็มี. |
| กระจอนหู | น. ตุ้มหู. |
| จอน ๑, จอนหู | น. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม. |
| จอน ๒ | น. เครื่องประดับหูอยู่ด้านหน้ากรรเจียก เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว (อิเหนา), เขียนเป็น จร ก็มี. |
| จอนจ่อ | ว. อาการนั่งชันเข่าค้อมหลังลง. |
| อเนจอนาถ | (อะเหฺน็ดอะหฺนาด) ก. สลดใจเป็นอย่างยิ่ง. |
| กรรเจียก | (กัน-) น. เครื่องประดับหูมีรูปเป็นกระหนก ใช้ประกอบกับพระมหามงกุฎ พระชฎา หรือรัดเกล้า เช่น กรรเจียกซ้อนจอนแก้วแพรวพราว (อิเหนา). |
| กระโจม ๓ | เครื่องสวมศีรษะอย่างหนึ่ง เช่น กระจอนหูแปงประดับแก้วเครื่องเลิศอุดมกระโจมคำสุบเก้าเกษ (ม. ภาคอีสาน นครกัณฑ์). |
| กำจร | (-จอน) ก. ฟุ้งไป. |
| ขจร ๑ | (ขะจอน) ก. ฟุ้งไป. |
| ขจร ๒ | (ขะจอน) <i>ดู สลิด ๑</i>. |
| ขจรจบ | (ขะจอน-) น. ชื่อหญ้าชนิด <i> Pennisetum pedicellatum</i> Trin. และ <i> P. polystachyon</i> (L.) Schult. ในวงศ์ Gramineae แพร่พันธุ์รวดเร็วมากและปราบยาก หญ้าทั้ง ๒ ชนิดนี้ต้นอ่อนใช้เป็นอาหารสัตว์ ต้นแก่ใช้ทำกระดาษได้. |
| ขาจร | (-จอน) น. ลูกค้าที่ไม่ใช่ขาประจำ. |
| เขจร | (-จอน) ก. บินไป, เหาะไป. |
| คเนจร | (คะเนจอน) ก. เที่ยวไปในท้องฟ้า. |
| คเนจร | (คะเนจอน) น. เรียกตัวหนังใหญ่หรือภาพเขียนจิตรกรรมแบบไทยประเพณีเป็นรูปมนุษย์ รูปยักษ์ ที่อยู่ในท่าเดิน. |
| โคจร, โคจร- | (-จอน, -จะระ-) น. อารมณ์ เช่น มีพุทธานุสติเป็นโคจร. (ป., ส.). |
| โคจร, โคจร- | (-จอน, -จะระ-) ก. เดินไปตามวิถี เช่น ดวงอาทิตย์โคจร ดวงจันทร์โคจรรอบโลก, เที่ยว เช่น โคจรมาพบกัน, คำนี้โดยมากใช้แก่ดาวนพเคราะห์, เมื่อว่าเฉพาะทางที่พระอาทิตย์โคจร มีจุดสุดอยู่ ๖ แห่งที่อยู่ตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ คือ ครีษมายัน กับ เหมายัน คู่หนึ่ง, วสันตวิษุวัต กับ ศารทวิษุวัต คู่หนึ่ง, พสุสงกรานต์ ๒ แห่ง คู่หนึ่ง. |
| จร ๑, จร- | (จอระ-, จอน-) ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น วาระจร ขาจร. |
| จร ๑, จร- | (จอระ-, จอน-) ก. ไป, เที่ยวไป |
| จรจรัล | (จอระจะรัน, จอนจะรัน) ก. เที่ยวไป, เดินไป, เช่น แม่รักลูกรักจรจรัล พลายพังก็กระสัน (ดุษฎีสังเวย). |
| จรจัด | (จอน-) ว. ร่อนเร่และไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง. |
| จร ๒ | (จอน) <i>ดู จอน ๒</i>. |
| จราจร | (จะราจอน) น. การที่ยวดยานพาหนะ คน หรือ สัตว์พาหนะเคลื่อนไปมาตามทาง, เรียกผู้มีหน้าที่เกี่ยวด้วยการนั้น. |
| ฉกามาพจร, ฉกามาวจร | (ฉะกามาพะจอน, ฉะกามาวะจอน) น. สวรรค์ ๖ ชั้น ได้แก่ ๑. จาตุมหาราชหรือจาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ๒. ดาวดึงส์ ๓. ยามา ๔. ดุสิต ๕. นิมมานรดี ๖. ปรนิมมิตวสวัตดี. |
| ชีพจร | (ชีบพะจอน) น. อาการที่เส้นเลือดเต้นอยู่ตามร่างกายและสัมผัสได้เช่นที่ข้อมือ. |
| ตรียมก | (ตฺรียะมก) น. ชื่อกลอนกลบทชนิดหนึ่ง กำหนดบังคับวรรคละ ๙ คำ วรรคหนึ่งแบ่งออกเป็น ๓ ช่วง ให้ใช้พยัญชนะที่มีเสียงพ้องกัน ๒ เสียงในแต่ละช่วง เช่น สิ้นอาสัญในอาศรมที่อาศรัย อนาถใจอนาโถโอ้อางขนาง พระองค์เดียวพระอับเปลี่ยวพระองค์นาง ม้วยชีพวางสิ้นชีวาตม์ขาดชีวัง (ศิริวิบุลกิตติ). |
| ทัด ๑ | น. เรียกทรงผมผู้หญิงที่มีผมยื่นยาวทั้ง ๒ ข้างจอนผมสำหรับทัดหู ว่า ผมทัด. |
| นภจร | (นบพะจอน) น. ผู้ไปในฟ้า เช่น เทวดา วิทยาธร นก เมฆ ลม. |
| ผมดอกกระทุ่ม | น. ทรงผมผู้หญิงที่ตัดสั้นแล้วหวีเสยให้เป็นพุ่มคล้ายดอกกระทุ่ม ไม่มีจอน. |
| ผมทัด | น. ทรงผมผู้หญิงที่มีผมยื่นยาวทั้ง ๒ ข้างจอนผมสำหรับทัดหู. |
| พนจร, พนจรก | (พะนะจอน, พะนะจะรก) น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. |
| พนจร, พนจรก | (พะนะจอน, พะนะจะรก) ก. เที่ยวไปในป่า. |
| โยคาพจร, โยคาวจร | (โยคาพะจอน, -วะจอน) น. ผู้หยั่งลงสู่ความเพียร, ผู้มีความเพียร, (มักใช้เรียกพระภิกษุผู้เรียนสมถะและวิปัสสนา). |
| รชนีจร | (-จอน) น. ผู้เที่ยวไปกลางคืน |
| วนจร, วนจรก | (วะนะจอน, วะนะจะรก) น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. |
| วนจร, วนจรก | (วะนะจอน, วะนะจะรก) ก. เที่ยวไปในป่า. |
| วเนจร | (วะเนจอน) น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. |
| วเนจร | (วะเนจอน) ก. เที่ยวไปในป่า. |
| สัญจร | (-จอน) ก. ผ่านไปมา เช่น ทางสัญจร. |
| สัญจร | (-จอน) น. ช่องทาง, ถนน |
| สิ้นเชิง | ก. สิ้นท่า, หมดท่า, หมดชั้นเชิง, เช่น อันธพาลเมื่อเจอนักสู้เข้าก็สิ้นเชิงนักเลง, โดยปริยายมักใช้กับคำ โดย หรือ อย่าง เป็น โดยสิ้นเชิง อย่างสิ้นเชิง หมายความว่า ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกประการ, เช่น ข่าวลือนี้ไม่มีมูลความจริงโดยสิ้นเชิง โครงการนี้ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง. |
| อนุจร | (อะนุจอน) น. ผู้ประพฤติตาม, ผู้ติดตาม |
| อวจร | (อะวะจอน) น. แดน, บริเวณ, เขต, วิสัย. |
| อุปริจร | (-จอน) ว. เคลื่อนไปในอากาศ. |
