| อาบัติ | (n) offence, See also: infringement, misdemeanor, offense, Syn. บาป, ความผิด, Example: พระวินัยที่พระภิกษุละเมิดจนเป็นเหตุต้องอาบัติปาราชิกนั้นมี 4 ข้อ, Thai Definition: โทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบท หรือข้อห้ามแห่งพระภิกษุ |
| อาบัติ | น. โทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทหรือข้อห้ามแห่งภิกษุ มี ๗ อย่าง คือ ปาราชิก สังฆาทิเสส ถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฎ ทุพภาษิต มีโทษ ๓ สถาน คือ ๑. โทษสถานหนัก เรียกว่า ครุโทษ หรือ มหันตโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติขาดจากความเป็นภิกษุ ได้แก่ อาบัติปาราชิก ซึ่งเรียกว่า ครุกาบัติ ๒. โทษสถานกลาง เรียกว่า มัชฌิมโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติต้องอยู่กรรมก่อนจึงจะพ้นโทษ ได้แก่ อาบัติสังฆาทิเสส และ ๓. โทษสถานเบา เรียกว่า ลหุโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติที่ตํ่ากว่าอาบัติสังฆาทิเสสต้องปลงอาบัติ คือ บอกอาบัติของตนแก่ภิกษุด้วยกัน ได้แก่ อาบัติถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฏ และทุพภาษิต ซึ่งเรียกว่า ลหุกาบัติ. |
| อาบัติ | [ābat] (n) EN: offence ; infringement ; misdemeanor ; offense FR: transgression [ f ] ; infraction [ f ] |
| อาบัติ | [ābat] (v) EN: transgress a precept |
| penance | (เพน'เนินซฺ) n. การบำเพ็ญทุกรกริยาเพื่อถ่ายบาป, การปลงอาบัติ, (นิกายโรมันคาทอลิก) การสารภาพบาปและการถ่ายบาป, Syn. repentance, remorse |
| penance | (n) การสำนึกผิด, การปลงอาบัติ, การบำเพ็ญทุกรกิริยา |