รำพัน | ก. พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก. |
bemoan | (vt) ร้องคร่ำครวญ, See also: รำพัน, ครวญคราง, โอดครวญ, Syn. bewail, cry |
jammern | (vt) |jammerte, hat gejammert| บ่นครวญคราง, รำพึงรำพัน |
jammern über etw. | บ่นรำพันเกี่ยวกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง |
meckern | (vi) |meckerte, hat gemeckert| บ่น, บ่นจู้จี้ (ไม่ใช่บ่นรำพึงรำพัน), See also: jammern |