| ข่มขืนใจ | ก. บังคับจิตใจหรือฝืนใจให้ต้องกระทำการหรืองดเว้นกระทำการ เช่น ข่มขืนใจเจ้าพนักงานให้ปฏิบัติการอันมิชอบด้วยหน้าที่ หรือให้ละเว้นการปฏิบัติการตามหน้าที่ โดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย ซึ่งเป็นความผิดต่อเจ้าพนักงาน. |
| ข่มขืนใจ | [khomkheūnjai] (v) EN: coerce |
| atrocious | (อะโทร'เชิส) adj. โหดร้าย, ชั่วร้าย, น่ากลัว, ดุร้าย, เลวร้าย, ข่มขืนใจสตรี. |