| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: -expat-, *expat* |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | expatiate | (เอคซฺเพ'ชิเอท) vt. ขยายความ, สาธก, ถก, ท่องเที่ยว, เดินเตร่. -expatiation n., Syn. expand | | expatriate | (เอคซฺเพ'ทริเอท) vt., adj., n. (ซึ่งถูก) เนรเทศ, (ซึ่ง) อพยพไปอยู่ต่างประเทศ, (ซึ่ง) สละสัญชาติเดิม n. ผู้อพยพไปอยู่ต่างประเทศ, ผู้ถูกเนรเทศ., See also: expatriation n., Syn. banish |
|
| | expatiate | (vi) พูดยืดยาว, สาธก, พูดขยายความ | | expatriate | (vt) ย้ายภูมิลำเนา, เนรเทศ, อพยพไปอยู่ต่างประเทศ |
|
| | expatriation | ๑. การถูกขับออกจากบ้านเมือง๒. การถูกถอนสัญชาติ๓. การสละสัญชาติ๔. การออกไปอยู่นอกประเทศ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | expatriation | ๑. การถูกขับออกจากบ้านเมือง๒. การสละสัญชาติ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | Expatiate | v. i. [ imp. & p. p. Expatiated p. pr. & vb. n. Expariating ] [ L. expatiatus, exspatiatus, p. p. of expatiari, exspatiari, to expatiate; ex out + spatiari to walk about spread out, fr. spatium space. See Space. ] 1. To range at large, or without restraint. [ 1913 Webster ] Bids his free soul expatiate in the skies. Pope. [ 1913 Webster ] 2. To enlarge in discourse or writing; to be copious in argument or discussion; to descant. [ 1913 Webster ] He expatiated on the inconveniences of trade. Addison. [ 1913 Webster ] | | Expatiate | v. t. To expand; to spread; to extend; to diffuse; to broaden. [ 1913 Webster ] Afford art an ample field in which to expatiate itself. Dryden. [ 1913 Webster ] | | Expatiation | n. Act of expatiating. [ 1913 Webster ] | | Expatiatory | a. Expansive; diffusive. [ R. ] [ 1913 Webster ] | | Expatriate | v. t. [ imp. & p. p. Expatriated p. pr. & vb. n. Expatriating ] [ LL. expatriatus, p. p. of expatriare; L. ex out + patria fatherland, native land, fr. pater father. See Patriot. ] 1. To banish; to drive or force (a person) from his own country; to make an exile of. [ 1913 Webster ] The expatriated landed interest of France. Burke. [ 1913 Webster ] 2. Reflexively, as To expatriate one's self: To withdraw from one's native country; to renounce the rights and liabilities of citizenship where one is born, and become a citizen of another country. [ 1913 Webster ] | | Expatriation | n. [ Cf. F. expatriation. ] The act of banishing, or the state of banishment; especially, the forsaking of one's own country with a renunciation of allegiance. [ 1913 Webster ] Expatriation was a heavy ransom to pay for the rights of their minds and souls. Palfrey. [ 1913 Webster ] |
| | | | ปล่อยเกาะ | [plǿikǿ] (v) EN: exile ; expel to the island ; exile to an island ; expatriate a person to live in an island ; have nothing to do with s.o. ; shanghai FR: exiler | | ถอนสัญชาติ | [thøn sanchāt] (v, exp) EN: expatriate | | ถูกถอนสัญชาติ | [thūk thøn sanchāt] (v, exp) EN: be expatriated |
| | | | |
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
