(เทรช'เ?อะเรอะ) n. ผู้รักษาทรัพย์สมบัติ, เหรัญญิก -Phr. (Lord High Treasurer เสนาบดีฝ่ายการคลัง, ขุนคลัง, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง), See also: treasurership n.
[すいとうがかり, suitougakari] (n) cashier; treasurer; teller [Add to Longdo]
Result from Foreign Dictionaries (2 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Treasurer \Treas"ur*er\, n. [OE. tresourer, F. tr['e]sorier.]
One who has the care of a treasure or treasure or treasury;
an officer who receives the public money arising from taxes
and duties, or other sources of revenue, takes charge of the
same, and disburses it upon orders made by the proper
authority; one who has charge of collected funds; as, the
treasurer of a society or corporation.
[1913 Webster]
{Lord high treasurer of England}, formerly, the third great
officer of the crown. His office is now executed by five
persons styled the lords commissioners of the treasury, or
treasury lords.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
treasurer
n 1: an officer charged with receiving and disbursing funds
[syn: {treasurer}, {financial officer}]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
