Result from Foreign Dictionaries (3 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Incapacitate \In`ca*pac"i*tate\, v. t. [imp. & p. p.
{Incapacitated}; p. pr. & vb. n. {Incapacitating}.] [Pref.
in- not + capacitate.]
[1913 Webster]
1. To deprive of capacity or natural power; to disable; to
render incapable or unfit; to disqualify; as, his age
incapacitated him for war.
[1913 Webster]
2. (Law) To deprive of legal or constitutional requisites, or
of ability or competency for the performance of certain
civil acts; to disqualify.
[1913 Webster]
It absolutely incapacitated them from holding rank,
office, function, or property. --Milman.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
incapacitating \incapacitating\ adj.
causing disability.
Syn: crippling, disabling.
[WordNet 1.5]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
incapacitating
adj 1: that cripples or disables or incapacitates; "a crippling
injury" [syn: {crippling}, {disabling}, {incapacitating}]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย