| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: โวหาร, -โวหาร- |
มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | โวหาร | (n) diction | | โวหาร | (n) eloquence, See also: words, diction, rhetoric, oratory, Syn. สำนวนโวหาร, Example: หลายฝ่ายแสดงความคิดเห็นด้วยลักษณะของบัณฑิต ด้วยโวหารนุ่มนวล, Count Unit: โวหาร, Thai Definition: ชั้นเชิงหรือสำนวนแต่งหนังสือหรือพูด, ถ้อยคำที่เล่นเป็นสำบัดสำนวน, Notes: (บาลี) | | สำนวนโวหาร | (n) literary style, See also: flowery language, Syn. โวหาร, Example: หนังสือเล่มนี้ได้รับความนิยม เพราะผู้เขียนใช้สำนวนโวหารที่เข้าใจง่าย, Count Unit: สำนวน, Thai Definition: ถ้อยคำที่เรียบเรียง | | อุปมาโวหาร | (n) figure of speech, See also: metaphor, simile, Thai Definition: สำนวนเขียนที่กล่าวถึงเรื่องราวโดยยกสิ่งต่างๆ ขึ้นมาเปรียบเทียบประกอบ | | กัปปิยโวหาร | (n) suitable speech, Count Unit: คำ, Thai Definition: ถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาละเทศะ | | กัปปิยโวหาร | (n) proper speech for a monk, See also: monk's utterable words, Example: สาธุชนพึงใช้กัปปิยโวหารกับภิกษุสงฆ์, Count Unit: คำ, Thai Definition: โวหารที่ควรแก่ภิกษุ | | ปฏิภาณโวหาร | (n) impromptu rhetoric, See also: improvisation (rhetoric), extemporization, Syn. เล่นสำนวน, ชั้นเชิงโวหาร, Example: เขามีปฏิภาณโวหาร, Thai Definition: การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที |
|
| | กัปปิยโวหาร | น. โวหารที่ควรแก่ภิกษุ เช่น เรียกเงินตราว่า กัปปิยภัณฑ์, ถ้อยคำสำนวนที่เหมาะแก่กาลเทศะ. | | เทศนาโวหาร | น. สำนวนเขียนที่เป็นไปในลักษณะการเทศนาของพระ. | | บรรยายโวหาร | น. สำนวนเขียนที่เป็นไปในลักษณะการชี้แจงหรืออธิบาย. | | ปฏิภาณโวหาร | (ปะติพานนะ-, ปะติพาน-) น. การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที. | | พรรณนาโวหาร | น. สำนวนเขียนที่กล่าวเป็นเรื่องราวอย่างละเอียดเพื่อให้ผู้อ่านนึกเห็นเป็นภาพ. | | โวหาร | น. ชั้นเชิงหรือสำนวนแต่งหนังสือหรือพูด เช่น มีโวหารดี, ถ้อยคำที่เล่นเป็นสำบัดสำนวน เช่น อย่ามาตีโวหาร เขาชอบเล่นโวหาร. | | สมณโวหาร | น. ถ้อยคำที่ควรแก่สมณะ เช่น อาตมา ฉันจังหัน กัปปิยภัณฑ์. | | สาธกโวหาร | น. สำนวนเขียนที่มีการยกตัวอย่างมาอ้างให้เห็น. | | อกัปปิยโวหาร | น. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. | | อุปมาโวหาร | น. สำนวนเขียนที่กล่าวถึงเรื่องราวโดยยกสิ่งต่าง ๆ ขึ้นมาเปรียบเทียบประกอบ. | | เกล้า | (เกฺล้า) น. หัว (ใช้เฉพาะในโวหารแสดงความเคารพอย่างสูง) เช่น มารดาบังเกิดเกล้า. | | คำพ้องเสียง | น. คำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์, (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์. | | เจ้าถ้อยหมอความ | น. ผู้ที่ชอบเอากฎหมายมาอ้าง, ผู้มักใช้โวหารพลิกแพลงไปในทางกฎหมาย. | | ติดตลก | ก. เอาตัวตลกมาเล่นแทรกเพื่อให้ตัวละครหรือคนร้องพัก, ใช้สำนวนโวหารหรือแสดงท่าทางชวนให้คนหัวเราะขบขัน. | | ตีสำนวน | ก. พูดใช้สำนวนโวหารเป็นเชิงอวดฉลาด. | | ถ่อง | ชัด, แน่, แท้, เที่ยง, จะแจ้ง, เช่น เร่งหาผู้รู้รอบ ทุกการ เฉลียวฉลาดโวหาร ถ่องถ้อย (ลอ). | | บทอัศจรรย์ | น. บทร้อยกรองตามธรรมเนียมนิยมในวรรณคดี พรรณนาเพศสัมพันธ์ของชายหญิง มักกล่าวให้เป็นที่เข้าใจโดยใช้โวหารเป็นสัญลักษณ์หรืออุปมาอุปไมยเป็นต้น. | | ภาพพจน์ | (พาบพด) น. ถ้อยคำที่เป็นสำนวนโวหารทำให้นึกเห็นเป็นภาพ, ถ้อยคำที่เรียบเรียงอย่างมีชั้นเชิงเป็นโวหาร มีเจตนาให้มีประสิทธิผลต่อความคิด ความเข้าใจ ให้จินตนาการและถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างกว้างขวางลึกซึ้งกว่าการบอกเล่าที่ตรงไปตรงมา. | | วาทศาสตร์ | น. วิชาว่าด้วยศิลปะในการใช้ถ้อยคำสำนวนโวหารให้ได้ผลสำเร็จตามความมุ่งหมาย เช่น พูดโต้แย้ง พูดชวนให้เชื่อถือ. | | วาทศิลป์ | น. ศิลปะในการใช้ถ้อยคำสำนวนโวหารให้ประทับใจ. | | ไวพจน์ | ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส–ไส–ไสย กาน–กาล–การ–การณ์, ปัจจุบันเรียกว่า คำพ้องเสียง. | | สำนวน | น. ถ้อยคำที่เรียบเรียง, โวหาร, บางทีก็ใช้ว่า สำนวนโวหาร เช่น สารคดีเรื่องนี้สำนวนโวหารดี ความเรียงเรื่องนี้สำนวนโวหารลุ่ม ๆ ดอน ๆ | | สุนทร, สุนทร- | (-ทอน, -ทอนระ-, -ทอระ-) ว. งาม, ดี, ไพเราะ, เช่น วรรณคดีเป็นสิ่งสุนทร, มักใช้เข้าสมาสกับคำอื่น เช่น สุนทรพจน์ สุนทรโวหาร. |
|
| | autoclesis | โวหารย้อนกระทบ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] | | Marivaudage | โวหารแบบมารีโว [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] | | chiasmus | โวหารย้อนคำ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] | | zeugma | โวหารเล่นคำหลากความ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
|
| | Idioms | สำนวนโวหาร [TU Subject Heading] |
| | | ผู้มีโวหารดี | [phū mī wōhān dī] (xp) EN: man of eloquence ; man with a silver tongue | | สำนวนโวหาร | [samnūan wōhān] EN: literary style | | โวหาร | [wōhān] (n) EN: eloquence ; words ; diction ; rhetoric ; oratory ; language ; literary style ; claptrap ; bombast FR: éloquence [ f ] ; style [ m ] ; diction [ f ] (vx) | | โวหารการทูต | [wōhān kānthūt] (n, exp) EN: diplomatic language FR: langage diplomatique [ f ] |
| | ballad | (n) เพลงช้าที่มีใจความบรรยายถึงความรัก, See also: เพลง, โคลงที่มีใจความเป็นบรรยายโวหาร, Syn. ballade | | euphuism | (n) การประพันธ์แบบหนึ่งในศตวรรษที่ 16 และ 17 ที่มีการใช้โวหารแบบต่างๆ มากเกินไป | | figure | (n) การใช้อุปมาอุปมัย, See also: ถ้อยคำสำนวนโวหาร, ความเปรียบ | | figure of speech | (n) การใช้อุปมาอุปมัย, See also: การใช้สำนวนโวหาร, การเปรียบเทียบ, สำนวนที่สละสลวย, Syn. comparison, metaphor, simile | | locution | (n) สำนวน, See also: สำนวนโวหาร | | phrase | (n) โวหาร, See also: สำนวน, คำพังเพย, คำคม, Syn. expression, idiom, saying | | phraseologist | (n) คนชอบใช้สำนวนโวหาร, See also: เจ้าโวหาร | | phraseology | (n) การใช้สำนวนโวหาร, Syn. verbalism | | rhetorical | (adj) เชิงสำนวนโวหาร, Syn. bombastic, oratorical, eloquent | | rhetorical question | (n) คำถามเชิงสำนวนโวหาร | | style | (n) สำนวน, See also: ท่วงทำนอง, โวหาร, Syn. form, technique |
| | ballad | (แบล'เลิด) n. บทกวีบาทชนิดหนึ่ง, เพลงที่มีใจความเป็นการบรรยายโวหาร, เพลงลูกทุ่ง, เพลงพื้นเมือง, See also: balladic adj. ดูballad | | casuist | (แคซ'ซูอิสทฺ) n. เจ้าคารม, เจ้าโวหาร, ผู้ศึกษาและถือหลักธรรมจริยา, ผู้ตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะอย่าง | | casuistic | (แคซซูอิส'ทิค, -คัล) adj. เจ้าคารม, เล่นสำนวนโวหาร -n.เกี่ยวกับการใช้หลักธรรมจริยา, ซึ่งตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะ | | casuistical | (แคซซูอิส'ทิค, -คัล) adj. เจ้าคารม, เล่นสำนวนโวหาร -n.เกี่ยวกับการใช้หลักธรรมจริยา, ซึ่งตัดสินปัญหาในสถานการณ์เฉพาะ | | casuistry | (แคซ'ซูอิสทรี) n. การใช้หลักศีลธรรมจรรยาในการตัดสินปัญหา, การใช้หลักศีลธรรมจรรยาที่ผิด, การเล่นสำนวนโวหาร, การเล่นลิ้น | | euphuism | (ยู'ฟิวอิสซึม) n. สำนวนโวหารหรือถ้อยคำที่สละสลวยหรือหยดย้อยเกินไป, See also: euphuist n. ดูeuphuism euphuistic adj. ดูeuphuism euphuistical adj. ดูeuphuism | | forensic | (ฟอเรน'ซิค) adj. (เกี่ยวกับ) กฎหมาย, ศาลยุติธรรม, การเล่นสำนวนโวหาร, See also: forensics n. วิชาเกี่ยวกับศิลปะแห่งการพูดหรือเขียนเพื่อจูงใจคน forensicality n. forensicsally adv. | | locution | (โลคิว'เชิน) n. สำนวน, สำนวนโวหาร, วิธีการพูด, Syn. manner, accent, discourse | | orate | (โอเรท', ออเรท', ออ'เรท) vi., vt. กล่าวคำปราศรัย, กล่าวคำโวหาร, แสดงสุนทรพจน์ | | oration | (โอเร'เชิน) n. คำโวหาร, คำปราศรัย, คำสุนทรพจน์, การแสดงสุนทรพจน์, ศิลปะแห่งการพูด, Syn. address | | oratory | (ออ'ระโทรี) n. ศิลปะการแสดงสุนทรพจน์, คำสุนทรพจน์, คำโวหาร, คำปราศรัย | | phrase | (เฟรส) n. วลี, กลุ่มคำศัพท์, ถ้อยคำ, โวหาร, คำพูด, คำคม, คำพังเพย, สำนวน, คำคุยโว, การใช้ถ้อยคำ vt. ใช้ถ้อยคำ, แสดงโวหาร, ประจบ, Syn. expressioin, catchword, word | | phraseologist | (เฟรสซีออล'โลจิสทฺ) n. ผู้ที่ชอบใช้สำนวนโวหาร, เจ้าโวหาร | | phraseology | (เฟรสซีออล'โลจี) n. สำนวน, โวหาร, ลักษณะการใช้ถ้อยคำหรือวลี, ภาษาเฉพาะ, ถ้อยคำ, การใช้ถ้อยคำ, ถ้อยคำทั้งหลายที่ใช้ประจำ., See also: phraseological adj. | | quip | (ควิพ) n. คำคม, คำเยาะเย้ย, สำนวน, โวหาร, คำตบลตะแลง, การพูดคำดังกล่าว, การกระทำที่แปลกประหลาด, สิ่งที่แปลกประหลาด., See also: quipster n., Syn. jest, gibe, sally | | quirk | (เควิร์ค) n. การเล่นสำนวน, การเล่นโวหาร, การกระทำหรือคำพูดที่ตลบตะแลง, พฤติการณ์ที่ประหลาด, การบิดหรือโค้งอย่างฉับพลัน, หางตัวอักษร, การเขียนตัวอักษรเล่นหาง, มุมแหลม vt. เล่นสำนวน, ถากถาง, เขียนตัวอักษรแบบเล่นหาง | | rhetoric | (เรท'เทอริค) n. ศิลปะการใช้ถ้อยคำ, วาทศิลป์, เชิงสำนวน, ศิลปะในการพูดชักจูงใจคน, เชิงคุยโว, เชิงโวหาร, Syn. expressiveness, bombast | | sharp-tongued | adj. ปากจัด, ปากร้าย, เสียดสี, เหน็บแนม, มีคารมคมคาย, เจ้าโวหาร | | silver-tongued | adj. ชักชวน, ชักจูง, พูดคล่อง, เจ้าสำนวนโวหาร | | style | (สไทลฺ) n. ชนิด, รูปแบน, ลักษณะ, ท่าทาง, สำนวน, โวหาร, ทำนอง, ท่วงทำนอง, วิธีการ, วิธีการเขียน, แบบอย่าง, ลีลา, คำขนานนาม, ปากกาสมัยโบราณสำหรับเขียนบนแผ่นขี้ผึ้ง, สิ่งที่คล้ายปากกาดังกล่าว, เข็มเครื่องเล่นจานเสียง, เข็มนาฬิกาแดด, วิธีการจับเวลา, แกนดอกไม้, เดือย, หนาม, |
| | casuist | (n) คนเจ้าคารม, คนเจ้าโวหาร | | eloquence | (n) ความมีคารมคมคาย, โวหารดี, การพูดเก่ง, การพูดคล่องแคล่ว | | eloquent | (adj) มีคารมคมคาย, มีโวหารดี, พูดเก่ง, พูดคล่องแคล่ว | | forensic | (adj) ทางวาทศิลป์, ทางกฎหมาย, เกี่ยวกับการเล่นสำนวนโวหาร | | idiom | (n) โวหาร, สำนวน, ภาษาเฉพาะถิ่น, ลักษณะเฉพาะ | | idiomatic | (adj) เป็นสำนวน, เป็นโวหาร, เป็นลักษณะเฉพาะ | | oration | (n) การกล่าวปราศรัย, การแสดงสุนทรพจน์, โวหาร | | oratorical | (adj) ในเชิงโวหาร, เกี่ยวกับการแสดงสุนทรพจน์ | | phrase | (n) วลี, กลุ่มคำ, สำนวน, โวหาร, คำคม | | phrase | (vt) ใช้ถ้อยคำ, ใช้โวหาร | | phraseology | (n) การใช้ถ้อยคำ, สำนวนโวหาร, ภาษาเฉพาะ | | quirk | (n) การเขียนเล่นหาง, การเหไป, การเล่นสำนวน, การเล่นโวหาร | | rhetorical | (adj) เชิงโวหาร, เกี่ยวกับวาทศิลป์ |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
