*ยิ้ม*

ก. กริ่ม, ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยิ้มย่อง เป็น กระหยิ่มยิ้มย่อง.

(ขะหฺยิ่ม) ก. กระหยิ่ม, ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยิ้มย่อง เป็น ขยิ่มยิ้มย่อง.

ก. แสดงกิริยาพยักพเยิดพร้อมทั้งยิ้มอยู่ในหน้าเป็นเชิงเย้ยหยัน.

ว. มันมากจนแทบจะหยด.

น. ลักยิ้ม.

ก. แสดงให้ปรากฏว่าชอบใจ เยาะเย้ย หรือเกลียดชัง เป็นต้น ด้วยริมฝีปากและใบหน้า.

ก. ยิ้มน้อย ๆ ด้วยความกระหยิ่มใจหรือพอใจ, กระหยิ่มยิ้มย่อง.

ก. อาการที่ยิ้มให้เขาแล้วเขาไม่ยิ้มตอบ ทำให้รู้สึกเก้อเขิน.

ก. อาการที่รู้สึกเก้อหรือขวยแล้วไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ฝืนยิ้มออกมา.

ก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิท.

ก. ยิ้มอย่างร่าเริงเบิกบาน.

ก. เยาะเย้ยด้วยกิริยาท่าทาง.

ก. ยิ้มอย่างเปิดเผยด้วยความยินดีหรือดีใจมาก.

ก. ยิ้มแล้วยิ้มอีกด้วยความดีใจหรืออิ่มเอิบใจ.

ก. อมยิ้ม.

ก. ยิ้มทำแก้มแป้น.

ก. ยิ้มอย่างกระหยิ่มอิ่มใจ.

ก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิทคล้ายกินของมีรสเฝื่อน.

ก. ยิ้มที่มุมปากข้างใดข้างหนึ่งโดยไม่เปิดปาก.

ก. ยิ้มด้วยความอิ่มใจ, กระยิ้มกระย่อง ก็ว่า.

ก. ยิ้มกวนให้เกิดโทสะหรือชวนให้หมั่นไส้.

ก. ยิ้มเป็นเชิงเย้ยหยัน.

ก. ยิ้มอย่างชื่นบาน, แย้มยิ้ม ก็ว่า.

ก. ยิ้มน้อย ๆ อยู่ในหน้า.

ก. ยิ้มพร้อมที่จะสู้กับอุปสรรคอันตรายใด ๆ โดยไม่ยอมถอย.

ก. ยิ้มแบะปากแยกเขี้ยวเป็นการขู่ขวัญให้เกรงกลัวหรือขู่ว่าจะทำร้าย.

ก. ยิ้มแกมหัวเราะ, ยิ้มแย้มหยอกล้อกัน.

(-เหฺย) ก. ยิ้มหน้าเบ้, ฝืนยิ้ม.

ก. จำใจยิ้ม.

(-แหฺย) ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.

ก. ซึมออกมาแทบหยด เช่น นํ้าเกลือเยิ้ม น้ำเหลืองเยิ้ม, ชุ่มมากแทบหยด เช่น ใส่นํ้ามันจนเยิ้ม, (โดยมากใช้แก่นํ้าหรือของเหลวที่มีลักษณะเหนียวเหนอะหนะ)

โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่เห็นคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นัยน์ตาเยิ้ม.

ก. ยิ้มอย่างชื่นบาน, ยิ้มแย้ม หรือ ยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ว่า.

น. รอยเล็ก ๆ ที่บุ๋มลงไปที่แก้ม.

ว. อาการยิ้มน้อย ๆ อย่างมีเลศนัย.

ว. ยิ้มน้อย ๆ โดยไม่เผยอริมฝีปาก.

น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยน้ำตาล มีสีต่าง ๆ เป็นรูปกลม ๆ หรือแบน ๆ เสียบไม้.

(กฺริ่ม) ก. กระหยิ่ม, ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ.

ก. ไม่ลงรูป, ไม่ลงรอย, ไม่ลงที่, สวมกันไม่เข้า, ใช้ว่า กางเกี่ยง ก็มี เช่น เมื่อนั้น พระคาวีเห็นนางยังกางเกี่ยง ยิ้มพลางทางลงไปจากเตียง แล้วกล่าวเกลี้ยงแกล้งปลอบให้ชอบใจ (คาวี), กังเกียง หรือ กำเกียง ก็ว่า.

(ขะหฺมึง-) ว. ลักษณะหน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว, ถมึงทึง ก็ว่า.

(คฺรึ้ม) ก. กริ่ม, กระหยิ่ม, ร่าเริงในใจ, เช่น ครึ้มใจ.

(จะตุรงคะ-) น. ชื่อกลอนกลบทโบราณ มีบังคับพิเศษคือ กลอนแต่ละวรรคแบ่งออกเป็น ๔ จังหวะ จังหวะละ ๒ คำ คำเริ่มต้นของทุกจังหวะใช้คำเดียวกันซ้ำตลอด คำที่ ๒ กับคำที่ ๔ ใช้เสียงพยัญชนะเดียวกัน และคำที่ ๖ กับคำที่ ๘ ใช้เสียงพยัญชนะเดียวกัน ตัวอย่างว่า จักกรีดจักกรายจักย้ายจักย่อง ไม่เมินไม่มองไม่หมองไม่หมาง งามเนื้องามนิ่มงามยิ้มงามย่าง ดูคิ้วดูคางดูปรางดูปรุง (ชุมนุมตำรากลอน).

ว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริงเบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง.

มีน้ำเยิ้ม (ใช้แก่นัยน์ตา) เช่น สูบกัญชาเสียจนตาเชื่อม.

ตาที่หวานเยิ้ม เช่น เขาทำตาเชื่อมใส่หญิงคนรัก.

น. ชื่อนํ้ามันชนิดหนึ่งข้น ๆ ใช้ใส่ผม, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า มีลักษณะเป็นนํ้ามันตานี เช่นนํ้าตาลเยิ้มในขนมอาลัว หรือไข่ที่ต้มเป็นยางมะตูม.

น. หม้อสูบกัญชาของโบราณ เลียนแบบหม้อสูบยาของชาวอาหรับ เช่น แล้วเชิญหม้อตุ้งก่าออกมาตั้ง นางนั่งเป่าชุดจุดถวาย ทรงศักดิ์ชักพลางทางยิ้มพราย โฉมฉายควั่นอ้อยคอยแก้คอ (ระเด่นลันได), สองแขกขยับตุ้งก่า จ้าหลิ่มยัดกัญชาไฟจุดเข้า (ขุนช้างขุนแผน).

ว. อย่างเบิกบานเต็มที่ เช่น ยิ้มแต้ รำแต้ วิ่งแต้.