มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | superlative | (adj) ซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุด, See also: สูงสุด, สุดยอด, Syn. best, highest, greatest, supreme, extreme, surpassing, preeminent | | superlative | (adj) เกี่ยวกับคำคุณศัพท์หรือกริยาวิเศษณ์แสดงการเปรียบเทียบขั้นสูงสุด, Syn. comparative | | superlative | (n) คำคุณศัพท์หรือกริยาวิเศษณ์แสดงการเปรียบเทียบขั้นสูงสุด | | superlative | (n) ผู้อยู่สูงสุด, See also: ผู้ที่ดีที่สุด, สิ่งที่ดีที่สุด | | superlative | (n) ขั้นสูงสุด, See also: ระดับสุดยอด, ระดับสูงสุด, ขั้นดีเลิศ, Syn. acme, height, peak |
| | superlative | (ซะเพอ'ละทิฟว) adj. สูงสุด, สุดยอด, เกินไป, มากไป, เกี่ยวกับคุณศัพท์เปรียบเทียบหรือกริยาวิเศษณ์เปรียบเทียบสูงสุด n. ผู้อยู่สูงสุด, ผู้ที่ดีที่สุด, ระดับสูงสุด, แบบยอดเยี่ยม, ถ้อยคำวิจารณ์สุดขีด., See also: superlativeness n. -S... |
|
| | | superlative | (n) an exaggerated expression (usually of praise) | | superlative | (n) the superlative form of an adjective or adverb, Syn. superlative degree | | superlatively | (adv) to a superlative degree | | acme | (n) the highest level or degree attainable; the highest stage of development, Syn. meridian, pinnacle, summit, elevation, height, top, tiptop, superlative, peak | | greatest | (adj) highest in quality, Syn. superlative, sterling |
| | Superlative | a. [ L. superlativus, fr. superlatus excessive, used as p. p. of superiorferre, but from a different root: cf. F. superlatif. See Elate, Tolerate. ] 1. Lifted up to the highest degree; most eminent; surpassing all other; supreme; as, superlative wisdom or prudence; a woman of superlative beauty; the superlative glory of the divine character. [ 1913 Webster ] 2. (Gram.) Expressing the highest or lowest degree of the quality, manner, etc., denoted by an adjective or an adverb. The superlative degree is formed from the positive by the use of -est, most, or least; as, highest, most pleasant, least bright. [ 1913 Webster ] -- Su`per*la"tive*ly, adv. -- Su`per*la"tive*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Superlative | n. 1. That which is highest or most eminent; the utmost degree. [ 1913 Webster ] 2. (Gram.) (a) The superlative degree of adjectives and adverbs; also, a form or word by which the superlative degree is expressed; as, strongest, wisest, most stormy, least windy, are all superlatives. [ 1913 Webster ]
Absolute superlative, a superlative in an absolute rather than in a comparative or exclusive sense. See Elative. [ 1913 Webster ]
|
| | | มากที่สุด | [māk thīsut] (x) EN: the most (superlative) ; the most important ; the greatest FR: le plus [ superlatif ] ; le plus grand [ superlatif ] ; le plus important [ superlatif ] |
| | | | | 秀 | [しゅう, shuu] (n) preeminence; superlativeness #2,878 [Add to Longdo] | | 天下 | [てんか(P);てんが;てんげ, tenka (P); tenga ; tenge] (n) (1) the whole world; (2) the whole country; (3) society; the public; (4) supremacy over a nation; government of a country; the ruling power; (5) having one's own way; doing as one pleases; (adj-no) (6) peerless; incomparable; superlative; world-famous; (n) (7) (arch) shogun (Edo period); (P) #6,631 [Add to Longdo] | | 最上級 | [さいじょうきゅう, saijoukyuu] (n) highest grade; superlative degree [Add to Longdo] | | 天下の景 | [てんかのけい, tenkanokei] (n) superlative view [Add to Longdo] | | 名訳 | [めいやく, meiyaku] (n) superlative translation [Add to Longdo] |
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
