มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | imperative | (อิมเพอ' ระทิฟช) adj. ซึ่งเลี่ยงไม่ได้, จำเป็น, เชิงบังคับ -n. คำสั่ง, ความจำเป็น, ข้อบังคับ, กฎเกณฑ์, น้ำเสียงขอร้องหรือเป็นเชิงบังคับ, มาลาเชิงบังคับของไวยากรณ์ | | imperative statement | หมายถึง คำสั่งในภาษาระดับสูง (high level language) ที่สั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ลงมือทำการ คำสั่งเหล่านี้ ตัวแปลโปรแกรม จะแปลเป็นภาษาเครื่อง (machine language) ก่อน แล้วเครื่องจึงจะปฏิบัติตาม เช่น ข้อความสั่งทำการกำหนดให้ A = 2 ถ้าเครื่องคอมพิวเตอร์พบคำสั่งนี้ ก็จะลงมือทำหาร ด้วยการนำ 2 ไปเก็บไว้ในหน่วยความจำช่องหนึ่งที่มีอยู่ (address) แล้วกำหนดชื่อที่เก็บนั้นว่า A เป็นต้นมีความหมายเหมือน excutable statement | | categorical imperative | n. กฎที่ว่าการกระทำของคนนั้นควรเป็นการบริหารซึ่งเป็นพื้นฐานของกฎทั่วไป |
|
| | imperative | (adj) เชิงบังคับ, จำเป็น, ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ | | imperative | (n) คำสั่ง, ข้อบังคับ, กฎเกณฑ์, ความจำเป็น |
| | | | | ... กันเถอะ | [... kan thoe] (x) EN: Let's ... [ imperative : moderate order, invitation ] FR: ...ons ! [ impératif modéré, invitation : 1ère pers. pl. ] | | คับขัน | [khapkhan] (adj) EN: critical ; trouble ; urgent ; emergent ; tight ; crisis ; imperative ; pressing FR: critique ; décisif ; crucial ; difficile | | ร้อน | [røn] (adj) EN: urgent ; imperative ; pressing ; in desperate need FR: urgent ; pressant | | ซิ | [si] (x) EN: [ imperative/emphatic particle ] FR: [ particule impérative ou d'insistance ] | | สิ | [si] (x) EN: [ softened imperative, emphatic word ] FR: [ indicateur de l'impératif attenué ou particule utilisée pour renforcer une réponse ] | | อย่า | [yā] (x) EN: don't ... (imperative) ; do not ... (imperative) ; never ... (imperative) FR: ne pas ... (impératif) |
| | | | | た | [ta] (aux-v) (1) (だ after certain verb forms) (See だ・2) indicate past completed or action; (2) (See だ・3) indicates light imperative #7 [Add to Longdo] | | れる;られる | [reru ; rareru] (aux-v, v1) (1) (れる for 五段 verbs, られる for 一段. Follows the imperfective form of (v5) and (vs) verbs) (See 未然形, 迷惑の受身・めいわくのうけみ) indicates passive voice (inc. the "suffering passive"); (2) (no imperative form. Infrequently used in modern Japanese, e.g. 歩ける is favoured over 歩かれる) (See ら抜き言葉・らぬきことば) indicates the potential form; (3) (no imperative form) indicates spontaneous occurrence; (4) (hon) (no imperative form) used as an honorific for others' actions #41 [Add to Longdo] | | だ | [da] (aux) (1) (See です) plain copula; (aux-v) (2) (た after certain verb forms) (See た・1) indicates past or completed action; (3) (See た・2) indicates light imperative; (P) #79 [Add to Longdo] | | まい | [mai] (aux) (1) probably isn't (doesn't, won't, etc.); (2) don't (doesn't) intend to; intend not to; (3) must not; (when used in an imperative sentence) don't #4,213 [Add to Longdo] | | なさい | [nasai] (aux) (See 為さる) do (imperative form often used after ~masu base of verbs) #6,831 [Add to Longdo] | | 出会う(P);出合う(P);出逢う;出遭う | [であう, deau] (v5u, vi) (1) (出遭う usu. has a negative connotation) to meet (by chance); to come across; to run across; to encounter; to happen upon; (2) (出会う, 出合う only) (esp. 出合う) to meet (e.g. of rivers, highways, etc.); (3) (出会う, 出合う only) (often used imperatively as 出会え) to emerge and engage (an enemy); (P) #8,048 [Add to Longdo] | | いらっしゃい(P);いらしゃい(ik) | [irasshai (P); irashai (ik)] (int, n) (1) (hon) (See いらっしゃる) (used as a polite imperative) come; go; stay; (2) (See いらっしゃいませ) welcome!; (P) #9,276 [Add to Longdo] | | 早々;早早 | [はやはや, hayahaya] (adv) (arch) (used as an imperative) quickly #13,406 [Add to Longdo] | | お出で;御出で | [おいで, oide] (n) (1) (uk) (See お出でになる) coming; going; being (somewhere); (exp) (2) (col) (abbr) come (used as an imperative, usu. to children and one's inferiors); go; stay [Add to Longdo] | | お出でなさい;御出でなさい | [おいでなさい, oidenasai] (exp) (1) (uk) (hon) (used as a polite imperative) (See 御出でなさる・1) come; go; stay; (2) (See いらっしゃい・2) welcome! [Add to Longdo] |
| |
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Imperative \Im*per"a*tive\, n. (Gram.)
The imperative mood; also, a verb in the imperative mood.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Imperative \Im*per"a*tive\, a. [L. imperativus, fr. imperare to
command; pref. im- in + parare to make ready, prepare: cf. F.
imp['e]ratif. See {Perade}, and cf. {Empire}.]
1. Expressive of command; containing positive command;
authoritatively or absolutely directive; commanding;
authoritative; as, imperative orders.
[1913 Webster]
The suit of kings are imperative. --Bp. Hall.
[1913 Webster]
2. Not to be avoided or evaded; obligatory; binding;
compulsory; as, an imperative duty or order.
[1913 Webster]
3. (Gram.) Expressive of command, entreaty, advice, or
exhortation; as, the imperative mood.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
imperative
adj 1: requiring attention or action; "as nuclear weapons
proliferate, preventing war becomes imperative";
"requests that grew more and more imperative" [ant:
{beseeching}, {imploring}, {pleading}]
2: relating to verbs in the imperative mood
n 1: a mood that expresses an intention to influence the
listener's behavior [syn: {imperative mood}, {imperative},
{jussive mood}, {imperative form}]
2: some duty that is essential and urgent
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
