คล่องแคล่ว | ว. ว่องไว,
สามารถทำได้รวดเร็ว,
แคล่วคล่อง ก็ว่า. |
คลาดแคล้ว | (-แคฺล้ว) ก. รอดไป,
พ้นไป,
แคล้วคลาด ก็ว่า. |
แคล้ว | (แคฺล้ว) ก. รอดไป,
พ้นไป,
มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เป็นเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ไม่แคล้วไม้เรียว. |
แคล้วคลาด | ก. รอดไป,
พ้นไป,
คลาดแคล้ว ก็ว่า. |
แคล่วคล่อง | (แคฺล่วคฺล่อง) ว. ว่องไว,
สามารถทำได้รวดเร็ว,
คล่องแคล่ว ก็ว่า. |
สอดแคล้ว | ว. สงสัย,
กินแหนง. |
กระฉับกระเฉง | ว. คล่องแคล่ว,
ทะมัดทะแมง. |
กระบั้วกระเบี้ย | ว. กระปั้วกระเปี้ย,
กะปลกกะเปลี้ย,
เดินไม่คล่องแคล่ว (อย่างผู้รื้อไข้). |
กระปรี้กระเปร่า | ว. แคล่วคล่องว่องไว เพราะมีกำลังวังชา,
กระฉับกระเฉง,
ไม่เนิบนาบ. |
กระปั้วกระเปี้ย | ว. กระบั้วกระเบี้ย,
กะปลกกะเปลี้ย,
ไม่คล่องแคล่ว,
ไม่แข็งแรง. |
กะล่อยกะหลิบ | ว. คล่องแคล่วว่องไวในการใช้มืออย่างแนบเนียนน่าดู เช่น เด็กคนนี้รู้จักเปิบข้าวดูกะล่อยกะหลิบ |
เคล่าคล่อง | (เคฺล่าคฺล่อง) ก. แคล่วคล่อง เช่น หลบหลีกเคล่าคล่องทำนองยุทธ (รามเกียรติ์ ร. ๒). |
งุ่มง่าม | ว. ชักช้า,
ไม่คล่องแคล่วว่องไว. |
ฉุย | คล่องแคล่ว เช่น เดินฉุย. |
ชำนิ ๒ | ก. รู้ชัดเจน,
เชี่ยวชาญ,
คล่องแคล่ว. |
ดลบันดาล | ก. ให้มีให้เป็นหรือไม่ให้มีไม่ให้เป็น เช่น ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันดาลให้ประสบความสำเร็จ หรือให้แคล้วคลาดจากภัยอันตราย. |
ด้วมเดี้ยม | ว. กระด้วมกระเดี้ยม,
ต้วม ๆ เตี้ยม ๆ,
ค่อย ๆ ไป,
ไม่คล่องแคล่ว. |
เดียะ | ว. คล่องแคล่ว,
ว่องไว,
เช่น ไต่เดียะ ว่าวปักเป้าส่ายเดียะ,
อย่างกระชั้นชิดไม่ให้คลาดสายตา เช่น ตามเดียะ. |
ถนัดขวา | ว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือขวา. |
ถนัดซ้าย | ว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือซ้าย. |
ถวัดถวัน | (-ถะหฺวัน) ว. ว่องไว,
คล่องแคล่ว. |
ทะมัดทะแมง | ว. คล่องแคล่ว,
กระฉับกระเฉง,
ไม่เก้งก้าง,
เช่น ทำงานทะมัดทะแมง ท่าทางทะมัดทะแมง |
ทักข์ ๑ | ว. สามารถ,
เหมาะ,
ขยัน,
หมั่น,
คล่องแคล่ว,
แข็งแรง. |
ทักษ- | (-สะ-) ว. สามารถ,
เหมาะ,
ขยัน,
หมั่น,
คล่องแคล่ว,
แข็งแรง. |
นิรภัย | (-ระไพ) ว. ไม่มีภัย,
แคล้วคลาดจากภัยอันตราย. |
ปร๋อ | (ปฺร๋อ) ว. แคล่วคล่อง,
ว่องไว,
ไม่ติดขัด,
เช่น พอกรงเปิด นกก็บินปร๋อออกไป วิ่งปร๋อ พูดภาษาอังกฤษได้ปร๋อ. |
ประคัลภ์ | ว. คล่องแคล่ว,
ประเปรียว. |
ประคุณ | ก. คล่องแคล่ว,
ชำนาญ. |
ประทักษ์ | ว. ขยัน,
ฉลาด,
คล่องแคล่ว,
สามารถ. |
ประเปรียว | (-เปฺรียว) ว. มีรูปร่างหรือท่าทางปราดเปรียว,
มีลักษณะแคล่วคล่องว่องไว. |
ปราดเปรียว | (-เปฺรียว) ว. ว่องไว,
คล่องแคล่ว. |
ปราดเปรื่อง | (-เปฺรื่อง) ว. มีความคิดแคล่วคล่องว่องไว,
เปรื่องปราด ก็ว่า. |
ปัดตลอด | เรียก “นะ” ที่เขียนเป็นอักษรขอม สำหรับลงและปลุกเสกให้แคล้วคลาดตลอดปลอดภัยว่า “นะปัดตลอด”. |
เปรื่องปราด | (-ปฺราด) ว. มีความคิดแคล่วคล่องว่องไว,
ปราดเปรื่อง ก็ว่า. |
เฟื่อง ๒ | คล่องแคล่ว,
แม่นยำ,
เช่น จบปริญญาเอกมาใหม่ ๆ ความรู้กำลังเฟื่อง. |
มุจนะ | (มุดจะนะ) น. ความพ้นไป,
ความรอด,
ความหลุด,
ความแคล้ว. |
ระวาดระไว | ว. กระวีกระวาด,
คล่องแคล่ว,
รีบเร่ง. |
ลับปาก,
ลับฝีปาก | ก. เตรียมตัวพูดหรือโต้เถียงเต็มที่ เช่น ลับปากไว้คอยท่า(ไชยเชฐ),
พูดจาโต้ตอบคารมบ่อย ๆ จนคล่องแคล่ว. |
ลิ้นทอง | ว. ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง. |
ลิ้นทอง | ว. ที่พูดจาคล่องแคล่ว ไพเราะน่าฟัง. |
ว่องไว | ก. รวดเร็ว,
คล่องแคล่ว,
ปราดเปรียว,
ปราดเปรื่อง,
เช่น ทำงานว่องไว มีปฏิภาณว่องไว. |
แว่นไว | ก. ว่องไว,
คล่องแคล่ว. |
ไว,
ไว ๆ | ว. ลักษณะที่เคลื่อนไหว หรือสามารถคิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที เช่น เด็กคนนั้นเดินไว วิ่งไว ๆ เข้า เดี๋ยวไปไม่ทัน. |
ไว,
ไว ๆ | ก. เคลื่อนไหว คิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที เช่น ไวเข้ารถจะออกแล้ว. |
สะบัดย่าง | ว. อาการที่ม้าวิ่งหรือเดินสะบัดขาอย่างสง่างาม เช่น ว่าพลางทางขับม้าสีหมอก ให้ออกสะบัดย่างวางใหญ่ (ขุนช้างขุนแผน),
ฝ่ายสมิงพระรามขึ้นม้าควบไปแต่เวลาเช้าจนสามโมงบ่ายฝึกหัดม้านั้นให้รู้จักทำนองรบรับได้คล่องแคล่วสันทัดแล้ว ก็ชักม้าสะบัดย่างน้องเป็นเพลงทวนกลับมา (ราชาธิราช). |
สุปาณี | ว. ฝีมือเก่ง,
คล่องแคล่ว. |
อุ้ยอ้าย | ว. ไม่คล่องแคล่ว,
เคลื่อนตัวยากอย่างคนอ้วน. |