| forbear | (vi) อดกลั้น, See also: อดทน, ข่มใจ, หักห้าม, บังคับใจ, Syn. tolerate, abstain, restrain, Ant. continue, proceed | | forbear | (n) บรรพบุรุษ, See also: บรรพชน, Syn. forebear, Ant. descendant | | forbearance | (n) ความอดกลั้น, See also: ขันติ, ความอดทน, การบังคับจิตใจ, การข่มใจ, Syn. patience, tolerance, Ant. impatience | | forbear from | (phrv) งดเว้นจาก, See also: ละเว้นจาก, หลีกเลี่ยง โดยควบคุมตัวเอง, ป้องกันตนจาก, Syn. refrain from, withhold from |
|
| | forbear | (ฟอแบร์') v. อดีตกาลของforbid, อดทน, อดกลั้น, หักห้าม, บังคับจิตใจ, ข่มใจ, ละเว้น. -forbearer n. | | forbearance | (ฟอแบ'เรินซฺ) n. การอดทน, การอดกลั้น, การข่มใจ, ขันติ, Syn. restraint |
|
| | forbear | (vi, vt) อดกลั้น, หักห้าม, ระงับ, ละเว้น, อดทน, ข่มใจ | | forbearance | (n) การข่มใจ, การหักห้าม, การระงับ, ความอดทน, การละเว้น |
|
| | forbearance | การงดใช้สิทธิเรียกร้อง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | ขันตี | (n) patience, See also: forbearance, Syn. ขันติ, ความอดทน, ความอดกลั้น, Example: อาจารย์ท่านมีขันตีสูงมาก ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งรอบข้างง่ายๆ, Thai Definition: ความอดกลั้นต่อสิ่งที่ไม่พอใจ | | ขันติ | (n) patience, See also: forbearance, endurance, Syn. ความอดกลั้น, ความอดทน, Example: คุณจะต้องมีขันติมากกว่านี้จึงจะทำงานนี้ได้สำเร็จ, Thai Definition: ความอดกลั้นต่อสิ่งที่ไม่พอใจ | | ความอดทน | (n) tolerance, See also: forbearance, patience, fortitude, Syn. ความอดกลั้น, การอดใจ, Example: คนไข้ต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดจากบาดแผลด้วยความอดทน | | การละ | (n) refrain, See also: forbearance, abstinence, abstention, stop, Syn. การงดเว้น, การเลิก, การยกเลิก, การละเว้น, Example: การละการผูกขาดอำนาจทางการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์ถือเป็นการปิดฉากการปกครองของพรรคที่ยาวนานมากว่า 20 ปี, Thai Definition: การที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ |
| | ขันตี | [khantī] (n) EN: patience ; forbearance | | ความอดกลั้น | [khwām otklan] (n) EN: tolerance ; endurance ; patience ; sufferance ; forbearance FR: tolérance [ f ] ; indulgence [ f ] | | ความอดทน | [khwām otthon] (n) EN: tolerance ; forbearance ; patience ; fortitude FR: endurance [ f ] ; patience [ f ] ; tolérance [ f ] |
| | | | | 忍 | [にん, nin] (n) (arch) endurance; forbearance; patience; self-restraint #3,315 [Add to Longdo] | | 寛容 | [かんよう, kanyou] (adj-na, n) tolerance; open-mindedness; forbearance; generosity; (P) #17,333 [Add to Longdo] | | 勘弁 | [かんべん, kanben] (n, vs) pardon; forgiveness; forbearance; (P) [Add to Longdo] | | 堪忍;勘忍 | [かんにん, kannin] (int, n) pardon; patient endurance; forbearance; forgiveness [Add to Longdo] | | 忍辱 | [にんにく, ninniku] (n) { Buddh } forbearance (in the face of difficulty, persecution, etc.) [Add to Longdo] | | 不作為 | [ふさくい, fusakui] (n) forbearance [Add to Longdo] |
|
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Forbear \For*bear"\ (f[o^]r*b[^a]r"), n. [See {Fore}, and {Bear}
to produce.]
An ancestor; a forefather; -- usually in the plural. [Scot.]
[Also spelled {forebear}.] "Your forbears of old." --Sir W.
Scott.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Forbear \For*bear"\ (f[o^]r*b[^a]r"), v. i. [imp.
{Forbore}({Forbare}, [Obs.]); p. p. {Forborne}; p. pr. & vb.
n. {Forbearing}.] [OE. forberen, AS. forberan; pref. for- +
beran to bear. See {Bear} to support.]
1. To refrain from proceeding; to pause; to delay.
[1913 Webster]
Shall I go against Ramoth-gilead to battle, or shall
I forbear? --1 Kings
xxii. 6.
[1913 Webster]
2. To refuse; to decline; to give no heed.
[1913 Webster]
Thou shalt speak my words unto them, whether they
will hear, or whether they will forbear. --Ezek. ii.
7.
[1913 Webster]
3. To control one's self when provoked.
[1913 Webster]
The kindest and the happiest pair
Will find occasion to forbear. --Cowper.
[1913 Webster]
Both bear and forbear. --Old Proverb.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Forbear \For*bear"\, v. t.
1. To keep away from; to avoid; to abstain from; to give up;
as, to forbear the use of a word of doubtful propriety.
[1913 Webster]
But let me that plunder forbear. --Shenstone.
[1913 Webster]
The King
In open battle or the tilting field
Forbore his own advantage. --Tennyson.
[1913 Webster]
2. To treat with consideration or indulgence.
[1913 Webster]
Forbearing one another in love. --Eph. iv. 2.
[1913 Webster]
3. To cease from bearing. [Obs.]
[1913 Webster]
Whenas my womb her burden would forbear. --Spenser.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
forbear
n 1: a person from whom you are descended [syn: {forebear},
{forbear}]
v 1: refrain from doing; "she forbore a snicker" [syn:
{forbear}, {hold back}]
2: resist doing something; "He refrained from hitting him back";
"she could not forbear weeping" [syn: {refrain}, {forbear}]
[ant: {act}, {move}]
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
