| นักพรต | น. ผู้ประพฤติพรต,
ลักษณนามว่า รูป. |
| บดีพรต,
บดีวรดา | น. การประพฤติซื่อสัตย์ต่อผัว คือ หญิงมอบตัวแก่ผัวเท่านั้น,
ถ้าเป็นชายก็ว่า สทารสันโดษ คือ ยินดีแต่เมียตนเท่านั้น. |
| พรต | (พฺรด) น. กิจวัตร,
การปฏิบัติ |
| พรต | มรรยาท,
เขตแห่งความประพฤติ,
ธรรมเนียม,
ประเพณี,
การสมาทานหรือประพฤติตามลัทธิศาสนา,
การจำศีล (เช่น การเว้นบริโภค เว้นเมถุนธรรม) |
| พรต | การสมาทานบริโภคอาหารอย่างเดียวเป็นนิตย์ (เช่น มธุพรต คือ การสมาทานกินแต่นํ้าผึ้ง) |
| พรต | ข้อกำหนดการปฏิบัติทางศาสนาเพื่อข่มกายใจ มีศีลวินัยเป็นต้น เช่น บำเพ็ญพรต ทรงพรต ถือพรต,
เรียกผู้บำเพ็ญพรต ว่า นักพรต. |
| มธุพรต | (-พฺรด) น. แมลงผึ้ง. |
| ศราทธพรต | (สาดทะพฺรด) น. พิธีทำบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. |
| สัตยพรต | น. การถือคำมั่นสัญญา. |
| กฤดีกา,
กฤตยฎีกา | (กฺริ-,
กฺริดตะยะ-) แผลงมาจาก กติกา เช่น อันว่าความกฤดีกา แต่สองราแรกทรงพรต (ม. คำหลวง กุมาร),
ชำระกฤตยฎีกา (ไวพจน์พิจารณ์). |
| กินบวช | ก. กินเครื่องกระยาบวชในลัทธิพิธี เช่นพิธีตรุษ,
ใช้เข้าคู่กับคำ ถือศีล เป็น ถือศีลกินบวช,
กินในเวลาตามกำหนดของการถือพรตในลัทธิศาสนา. |
| ขวัญ | เอาเส้นด้ายผูกข้อมือเด็กแล้วกล่าวเรียกขวัญว่า “ขวัญเอ๋ย มาอยู่กับเนื้อกับตัว” แล้วกล่าวให้พรต่อไปตามควร เรียกว่า <b><i>ผูกขวัญ </i></b> |
| ชฎิล | น. ผู้มีผมมุ่นเป็นชฎา,
นักพรตพวกหนึ่งที่เราเรียกว่า ฤษี. |
| เซียน | น. ผู้บำเพ็ญพรตจนมีอิทธิฤทธิ์,
ผู้วิเศษ |
| ตยาคี | (ตะยา-) น. ผู้บริจาค,
วีรบุรุษ,
นักพรต,
เช่น พระศรีศรีสรศาสดา มีพระมหิมา นุภาพพ้นตยาคี (สมุทรโฆษ). |
| ถือบวช | ก. ประพฤติพรตตามลัทธิศาสนาต่าง ๆ |
| ทิพพยาน | (ทิบพะยาน) น. กลพยานประเภทหนึ่ง เป็นพยานที่เชื่อถือได้ เช่น ภิกษุผู้ทรงธรรม พราหมณาจารย์ผู้ทรงศีลพรต นักปราชญ์ราชบัณฑิตผู้ทรงธรรม ขุนนางผู้มีบรรดาศักดิ์,
ในสามดวงเขียนเป็น ทิพญาณ หรือ ทิพพญาณ,
ทิพยพยาน ก็ว่า. |
| ทิพยพยาน | น. กลพยานประเภทหนึ่ง เป็นพยานที่เชื่อถือได้ เช่น ภิกษุผู้ทรงธรรม พราหมณาจารย์ผู้ทรงศีลพรต นักปราชญ์ราชบัณฑิตผู้ทรงธรรม ขุนนางผู้มีบรรดาศักดิ์,
ทิพพยาน ก็ว่า. |
| ทุศีล | ว. ล่วงละเมิดศีลหรือวินัย (มักใช้แก่นักบวชนักพรต). |
| เนรนาถ | (เนระนาด) ก. ไม่มีที่พึ่ง,
ซัดเซพเนจร,
เช่น ก็เนรนาถประพาสพรตยังเขาสิงขรบวรวงกต (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
| บรรณศาลา | น. ที่สำนักของฤๅษีหรือผู้บำเพ็ญพรตเป็นต้น ถือกันว่ามุงบังด้วยใบไม้. |
| บวช ๑ | ก. ถือเพศเป็นภิกษุสามเณรหรือนักพรตอื่น ๆ. |
| บำเพ็ญ | ประพฤติ,
ปฏิบัติ,
เช่น บำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ บำเพ็ญพรต. |
| ผู้สำเร็จ | น. ผู้บำเพ็ญพรตจนมีอิทธิฤทธิ์,
ผู้วิเศษ. |
| ผูกขวัญ | ก. เอาเส้นด้ายผูกข้อมือเด็กแล้วกล่าวเรียกขวัญว่า “ขวัญเอ๋ย มาอยู่กับเนื้อกับตัว” แล้วกล่าวให้พรต่อไปตามสมควร. |
| พรหมจรรย์ | การถือพรตบางอย่าง เช่นเว้นเมถุนเป็นต้น,
การบวชซึ่งเว้นเมถุนเป็นต้น. |
| พรหมจารี | ผู้ถือพรตบางอย่าง เช่นเว้นเมถุนเป็นต้น,
ในพระพุทธศาสนาหมายเอาผู้ตั้งอยู่ในธรรม มีเว้นจากเมถุนเป็นต้น เช่นภิกษุ |
| ฤษี | (รึ-) น. ฤๅษี,
นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ. |
| ฤๅษี | น. ฤษี,
นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ. |
| วต-,
วตะ | (วะตะ-) น. พรต,
ข้อปฏิบัติ |
| วัต | น. วตะ,
พรต,
ข้อปฏิบัติ |
| ศรมณะ | (สะระมะ-) น. ผู้ปฏิบัติบำเพ็ญพรต,
พระสงฆ์. |
| โศลก | (สะโหฺลก) น. คำประพันธ์ในวรรณคดีสันสกฤต ๔ บาท เป็น ๑ บท ตามปรกติมีบาทละ ๘ พยางค์ เรียกว่า โศลกหนึ่ง เช่น กามโกฺรธวิยุกฺตานามฺ ยตีนำ ยตเจตสามฺ อภิโต พฺรหฺมนิรฺวาณมฺ วรฺตเต วิทิตาตฺม-นามฺ ผู้บำเพ็ญพรต พรากจากกามและโกรธ ข่มใจได้ รู้แจ้งอาตมัน ย่อมมีนิพพาน คือพรหมโดยทั่วไป (ศรีมัทภควัทคีตา),
บทสรรเสริญยกย่อง |
| เสียเพศ | ก. เปลี่ยนภาวะจากคฤหัสถ์เป็นนักบวช เช่น ซัดยังเมืองมัทรบุรี เสียเพศเทพี เป็นดาบสศรีโสภา (สมุทรโฆษ),
เปลี่ยนภาวะจากนักบวชเป็นคฤหัสถ์ เช่น เสียฤษีพรตเพศ ห้องหิมเวศนาจลจรหล่ำน้นน ราชเวสมธารยิ ทรงเพศเป็นพญามหากระษัตราธิราช (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). |
| หลวงจีน | น. ชื่อสมณศักดิ์พระสงฆ์จีนตั้งแต่ระดับพระคณานุกรมของเจ้าคณะใหญ่และรองเจ้าคณะใหญ่ จนถึงผู้ช่วยเจ้าคณะใหญ่ เช่น หลวงจีนวินยานุกร หลวงจีนคณาณัติจีนพรต หลวงจีนใบฎีกา. |
| อชิน | น. หนังรองนั่งของนักพรต |
| อลัชชี | น. ผู้ไม่อาย (ใช้แก่นักพรต),
ผู้ประพฤตินอกจารีต,
เช่น พระรูปนี้เป็นอลัชชี. |
| ออกบวช | ก. ไปถือเพศเป็นพระหรือนักพรตอื่น ๆ |
| อาศรม,
อาศรมบท | (อาสม,
อาสมบด) น. ที่อยู่ของนักพรต. |
