|
| | recalcitrant | (รีแคล'ซีเทรินทฺ) adj. ดื้อรั้น, พยศ, ดื้อดึง, ไม่เชื่อฟัง, ไม่อ่อนน้อม, หัวแข็ง, หัวรั้น n. บุคคลที่มีลักษณะดังกล่าว, See also: recalcitrance n. recalcitrancy n. |
|
| | recalcitrant | (adj) ไม่เชื่อฟัง, ฝ่าฝืน, บิดพลิ้ว, ไม่อ่อนน้อม, ดื้อรั้น, พยศ |
|
| | | อันธพาล | (adj) delinquent, See also: rascally, wayward, rough, unruly, refractory, recalcitrant, Syn. พาล, Example: ลูกชายของเขามีนิสัยอันธพาลเป็นที่เบื่อหน่ายของบรรดาญาติๆ, Thai Definition: ที่มีนิสัยเกะกะระราน | | รั้น | (adj) stubborn, See also: dogmatic, obstinate, recalcitrant, headstrong, obdurate, Syn. ดื้อดึง, ดื้อ, ดื้อด้าน, Ant. หัวอ่อน, ว่านอนสอนง่าย | | นอกครู | (adj) recalcitrant, See also: willful, refractory, unconventional, resistant, stubborn, unmanageable, refractory, Syn. ผิดครู, Example: เขาเป็นศิษย์นอกครู, Thai Definition: ที่ปฏิบัติไม่ตรงตามคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์หรือไม่ตรงตามธรรมเนียมนิยม | | เหลือขอ | (adj) incorrigible, See also: intractable, unruly, refractory, recalcitrant, Syn. เกเร, ดื้อ, ดื้อด้าน, Example: โรงเรียนเอกชนในบางแก้วขึ้นชื่อลือชาในแง่เป็นแหล่งรวมพวกเด็กเหลือขอ, Thai Definition: ที่เอาไว้ไม่อยู่ |
| | อันธพาล | [anthaphān] (adj) EN: delinquent ; rascally ; wayward ; rough ; unruly; refractory ; recalcitrant ; social evil doer | | ดื้อ | [deū] (adj) EN: obstinate ; stubborn ; pigheaded ; self-willed ; naughty FR: obstiné ; récalcitrant ; insoumis ; déterminé ; buté | | เกเร | [kērē] (adj) EN: delinquent ; unruly ; offensive ; wayward ; intractable ; refractory ; recalcitrant ; naughty ; roguish ; good-for-nothing FR: coquin ; espiègle ; fripon | | เหลือขอ | [leūakhø] (adj) EN: incorrigible ; intractable ; unruly ; refractory ; recalcitrant FR: incorrigible ; irréductible ; réfractaire ; récalcitrant | | ผิดครู | [phit khrū] (v, exp) EN: recalcitrant |
| | | | | | 不逞の輩 | [ふていのやから, futeinoyakara] (n) lawless people; gang; malcontents; recalcitrants [Add to Longdo] |
|
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Recalcitrant \Re*cal"ci*trant\ (r[-e]*k[a^]l"s[i^]*trant), a.
[L. recalcitrans, p. pr. of recalcitrare to kick back; pref.
re- re- + calcitrare to kick, fr. calx heel. Cf.
{Inculcate}.]
Kicking back; recalcitrating; hence, showing repugnance or
opposition; refractory.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
recalcitrant
adj 1: stubbornly resistant to authority or control; "a
fractious animal that would not submit to the harness";
"a refractory child" [syn: {fractious}, {refractory},
{recalcitrant}]
2: marked by stubborn resistance to authority; "the University
suspended the most recalcitrant demonstrators"
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
