มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | reprove | (รีพรูฟว') vt., vi. กล่าวคำตำหนิ, ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ดุ, ประณาม, แสดงความไม่เห็นด้วย, See also: reprover n., Syn. censure, Ant. praise |
|
| | reprove | (vt) ตำหนิ, ติเตียน, กล่าวหา, ต่อว่า, ประณาม |
|
| | ว่ากล่าว | (v) reprove, See also: rebuke, reprimand, censure, admonish, condemn, reproach, scold, Syn. ติเตียน, ติ, ว่าขาน, Ant. ชมเชย, Example: เด็กพวกนี้ถูกพ่อแม่ว่ากล่าวเป็นประจำเพราะมีปัญหาเรื่องความประพฤติ, Thai Definition: พูดให้เห็นข้อบกพร่อง | | ว่าขาน | (v) reprimand, See also: reprove, rebuke, censure, admonish, condemn, reproach, scold, Syn. ต่อว่า, Ant. ชมเชย, Example: ไม่ว่าญาติพี่น้องจะว่าขานอย่างไร เขาก็ยืนยันจะทำงานนี้ต่อไป, Thai Definition: พูดให้เห็นข้อบกพร่อง | | สวด | (v) reprove, See also: reprimand, rebuke, berate, censure, blame, condemn, scold, Syn. ดุด่า, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, Example: ผมถูกเพื่อนสวดเพราะมาช้า, Notes: (ปาก) | | ติเตียน | (v) blame, See also: reprove, express disapproval, censure, Syn. ตำหนิ, ติ, กล่าวโทษ, ครหา, ตำหนิติเตียน, Ant. ชมเชย, ยกย่อง, Example: อาจารย์ติเตียนเรื่องความสะเพร่าในการทำงานของนักเรียน, Thai Definition: ยกสิ่งไม่ดีขึ้นพูดเพื่อตำหนิ |
| | บริภาษ | [børiphāt] (v) EN: criticize ; condemn ; revile ; reprove ; censure FR: critiquer ; condamner | | ด่า | [dā] (v) EN: condemn ; rebuke ; criticize ; reprove ; scold ; attack ; revile FR: critiquer ; réprouver ; condamner | | ด่าทอ | [dāthø] (v) EN: revile ; condemn ; rebuke ; reprove ; hurl ; curse FR: gronder ; réprimander | | ดุ | [du] (v) EN: blame ; censure ; scold ; reproach ; reprove ; reprimand ; rebuke ; admonish ; castigate FR: reprocher ; réprimander | | ขนาบ | [khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.) | | สวด | [sūat] (v) EN: reprove ; rebuke | | ตักเตือน | [takteūoen] (v) EN: warn ; caution ; exort ; counsel ; advise ; remind ; admonish ; reprimand ; reprove ; rebuke ; reproach FR: prévenir ; mettre en garde ; conseiller ; recommander ; exhorter | | ตำหนิ | [tamni] (v) EN: blame ; reprove ; reprimand ; reproach ; criticise FR: blâmer ; réprimander | | ตัดพ้อ | [tatphø] (v) EN: take to task ; reprove ; complain ; reproach ; express one's resentment | | ติเตียน | [titīen] (v) EN: blame ; reprove ; express disapproval ; censure ; criticize ; review ; discuss both good and bad points FR: critiquer ; analyser ; peser le pour et le contre |
| | | こら | [kora] (conj, int) (1) interjection meant to scold or reprove someone; hey!; (2) interjection to call out to someone; hey! [Add to Longdo] | | 詰責 | [きっせき, kisseki] (n, vs) (obsc) reproach; reprove; reprimand [Add to Longdo] | | 叱られる | [しかられる, shikarareru] (v1) to be scolded; to be reproved [Add to Longdo] | | 窘める | [たしなめる, tashinameru] (v1, vt) (uk) to chide; to rebuke; to reprove [Add to Longdo] |
|
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Reprove \Re*prove"\ (r?-pr??v"), v. t. [imp. & p. p. {Reproved}
(-pr??vd"); p. pr. & vb. n. {Reproving}.] [F. r['e]prouver,
OF. reprover, fr. L. reprobare. See {Reprieve}, {Reprobate},
and cf. {Reproof}.]
1. To convince. [Obs.]
[1913 Webster]
When he is come, he will reprove the world of sin,
and of righteousness, and of judgment. --John xvi.
9.
[1913 Webster]
2. To disprove; to refute. [Obs.]
[1913 Webster]
Reprove my allegation, if you can. --Shak.
[1913 Webster]
3. To chide to the face as blameworthy; to accuse as guilty;
to censure.
[1913 Webster]
What if thy son
[1913 Webster]
Prove disobedient, and, reproved, retort,
"Wherefore didst thou beget me?" --Milton.
[1913 Webster]
4. To express disapprobation of; as, to reprove faults.
[1913 Webster]
He neither reproved the ordinance of John, neither
plainly condemned the fastings of the other men.
--Udall.
[1913 Webster]
Syn: To reprehend; chide; rebuke; scold; blame censure.
Usage: {Reprove}, {Rebuke}, {Reprimand}. These words all
signufy the expression of disapprobation. To reprove
implies greater calmness and self-possession. To
rebuke implies a more excited and personal feeling. A
reproof may be administered long after the offience is
committed, and is usually intended for the reformation
of the offender; a rebuke is commonly given at the
moment of the wrong, and is administered by way of
punishment and condemnation. A reprimand proceeds from
a person invested with authority, and is a formal and
offiscial act. A child is reproved for his faults, and
rebuked for his impudence. A military officer is
reprimanded for neglect or violation of duty.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
reprove
v 1: take to task; "He admonished the child for his bad
behavior" [syn: {admonish}, {reprove}]
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
